napięcie anodowe. Na rys. 1 przedstawiono przebieg zależności prądu płynącego przez diodę Ia od napięcia anodowego Ua dla stałej temperatury katody.
Rys. 1. Wykres chaiakteiystyki lampy elektronowej - diody
Na wykresie zależności natężenia prądu anody od napięcia, czyli tzw. charakterystyki diody wyróżniamy trzy odcinki zwane zakresami: zakres prądu początkowego, zakres ładunku przestrzennego i zakres prądu nasycenia.
Zakres prądu początkowego obejmuje część krzywej od punktu styczności z ujemną osią Ua (punkt E) do punktu A, któremu odpowiada napięcie bliskie Ua = 0. W tym obszarze stosuje się ujemne napięcia anody. Przy niewielkich napięciach anodowych natężenie prądu Ia początkowo powoli rośnie wraz ze wzrostem napięcia. Tłumaczy się to tym, że przy małych wartościach Ua nie wszystkie termoelektrony docierają do anody. W miarę wzrostu Ua coraz więcej elektronów dociera do anody i wzr asta natężenie prądu anodowego do pewnego maksimum, nazwanego prądem nasycenia Ilias. Napięcie anodowe, po przekroczeniu, którego otrzymujemy prąd nasycenia, nazywamy napięciem nasycenia Uttas Prąd nasycenia jest osiągnięty wówczas, gdy do anody dobiegają wszystkie elektrony emitowane przez katodę. Zależność prądu anodowego od napięcia dla U < UtKls ujmuje wzór Boguslawskiego-Langmuira, bardziej znany pod nazwą prawa „trzech drugich”.
Ia=Aufi (2)
gdzie: A - współczynnik zależny od kształtu elektrod.
Gdy napięcie anodowe wzrasta Ua »0, natężenie prądu anody jest określone całkowitym prądem tennoemisji katody (podobnie jak dla Ua» 0), czyli równaniem
(1). Ze względu na niewielki wpływ czyiuiika T2 stojącego przed funkcją wykładniczą równanie (1) możemy napisać w postaci:
/ = Ko */kT
‘nas D e
Dla Ua< 0 w powyższym wyrażeniu musimy uwzględnić wpływ potencjału liamującego. Możemy założyć, że potencjał ten zwiększa barierę potencjału do wartości <p', którą musi pokonać elektr on wybiegający z katody, przy czym <p'=<j)-eUa. Podstawiając <f>' w miejsce 0 do ostatniego równania otrzymamy następujące wyrażenie na prąd anodowy:
2