CCI20130725097

6.5. Tryby pracy bioreaktorów

99

Po przekształceniu uzyskujemy:

X

X

1 + r,

Q

(6.56)

Po uwzględnieniu równań (6.54) oraz (6.56) otrzymujemy:

/

fi — D- 1 + r, 1—•

^z Q X

i₊,,-ą

e

(6.57)

Dla X_e = 0 jest:

fi = D-

	/ \
	1+r
1 + r.	1--^5-
	1+r — —
	l Q)

(6.58)

Przy recyrkulacji w prostych zbiornikach można uzyskać zależność między fi i D. Jeżeli znaczna ilość biomasy wydzielanej w osadniku wtórnym jest zawracana, to proces ustalony można realizować nawet wówczas, gdy wartość szybkości rozcieńczania D jest większa niż właściwa szybkość wzrostu komórek fi, pod warunkiem jednak, że stopień recyrkulacji został wybrany właściwie.

6.5.3. Wpływ charakteru przepływu ścieków na szybkość rozkładu zanieczyszczeń

Ze względu na charakter przepływu ścieków wyróżnia się reaktory o pełnym wymieszaniu, reaktory o przepływie tłokowym oraz reaktory o przepływie mieszanym (pośredni przypadek między pełnym wymieszaniem, a przepływem tłokowym). Reaktory o pełnym wymieszaniu i o przepływie tłokowym są przykładem reaktorów idealnych, natomiast reaktory o przepływie mieszanym są zbliżone do reaktorów rzeczywistych, stosowanych w biologicznym oczyszczaniu ścieków.

Reaktor przepływowy pełnego wymieszania cechuje się ustalonymi warunkami pracy oraz idealnym mieszaniem w objętości czynnej, co prowadzi do homogeniczności składu w całym aparacie. Oznacza to, że parametry strumienia wyjściowego są takie same jak medium wewnątrz reaktora i nie zależą od położenia, lecz od czasu. Łącząc kilka zbiorników pełnego wymieszania w kaskadę, uzyskujemy reaktor o przepływie mieszanym, a zwiększając liczbę zbiorników do nieskończoności, zbliżamy się do modelu reaktora o przepływie tłokowym.