116
7. Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego
cyrkulację. Stopień recyrkulacji osadu (rz) wyraża stosunek ilości recyrkulowanego osadu (£2,.) do ilości dopływających ścieków (0:
(7.4)
W praktyce stopień recyrkulacji zależy od stężenia osadu recyrkulowanego (XCr) i może być obliczony z przybliżonego wzoru:
(7.5)
Tlen jest wykorzystywany w reaktorze biologicznym jako substrat reakcji utleniania. Zapotrzebowanie tlenu jest wynikiem rozkładu rozpuszczonych substancji organicznych zawartych w ściekach oraz endogennej respiracji (patrz równanie 6.70).
Stężenie tlenu w reaktorze warunkuje prawidłowość zachodzących w nim procesów. Aby utlenienie związków węgla i nitryfikacja przebiegały bez zakłóceń, stężenie tlenu powinno być utrzymywane w zakresie 1-2 g/m3. Panuje zgodność poglądów, iż stężenie tlenu wyższe o kilka g/m3 nie poprawia skuteczności oczyszczania. Z przyczyn ekonomicznych dąży się więc do eksploatacji reaktorów przy możliwie najniższym stężeniu tlenu. Denitryfikacja jest hamowana obecnością tlenu rozpuszczonego, dlatego w komorze anoksycznej jego stężenie nie powinno przekraczać 0,5 g/m3.
Obciążenie komór napowietrzania ładunkiem zanieczyszczeń (qv) określa, ile kilogramów związków organicznych (oznaczonych jako BZT5) jest doprowadzanych do 1 m3 komory napowietrzania w ciągu doby. Obciążenie komory napowietrzania można obliczyć ze wzoru:
<?v =
Q-S o
1000- v«
(7.7)
Samo obciążenie komory napowietrzania nie jest czynnikiem ograniczającym efektywność oczyszczania ścieków. W przypadku jednakowego obciążenia czasy zatrzymania ścieków w komorze będą się wahać w zależności od ich stężenia. Stężone ścieki można przy jednakowym obciążeniu objętościowym oczyścić w wyższym stopniu niż ścieki „rozcieńczone”. W praktyce spotyka się obciążenia komór w zakresie 0,05-25,0 kgBZT5/(m3 • d).
Obciążenie osadu ładunkiem zanieczyszczeń (qx) określa, ile kilogramów związków organicznych (oznaczonych jako ładunek BZT5) przypada na 1 kilogram suchej masy osadu czynnego w ciągu doby. Obciążenie osadu można obliczyć ze wzoru: