CCI20130725109

7

Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego

7.1. Zasada oczyszczania ścieków metodą osadu czynnego

Oczyszczanie ścieków metodą osadu czynnego jest wzorowane na tlenowych procesach samooczyszczania, zachodzących w wodach powierzchniowych, i polega na mineralizacji zanieczyszczeń organicznych znajdujących się w ściekach przez drobnoustroje osadu czynnego w instalacjach technicznych. W wyniku tego procesu mikroorganizmy uzyskują energię niezbędną do życia, powstają mineralne formy węgla, azotu, fosforu i siarki oraz następuje przyrost biomasy. Nadmiar organizmów wynikający z rozkładu związków organicznych, tzw. osad nadmierny, jest usuwany z systemu.

Intensyfikacja procesu, w porównaniu z naturalnym samooczyszczaniem, polega na zwiększeniu ilości drobnoustrojów biorących udział w procesie, co pozwala na doprowadzenie większego ładunku zanieczyszczeń, oraz na sztucznym natlenieniu środowiska wodnego.

Osad czynny jest kłaczkowatą zawiesiną złożoną głównie z bakterii (z rodzaju Pseudo-monas, Acinetebacterium, Zooglea, Enterobacteriae, Aeromonas, Flavobacterium, Achro-mobacter, Micrococcus), a także pierwotniaków - orzęsków (z rodzaju Paramecium, Vorti-cella, Aspidisca, Suctoria) i wiciowców (z rodzaju Tetramitus, Tńgonomonas, Bodo), oraz wrotków i niektórych grzybów; może także zawierać cząstki zawiesin mineralnych. Klaczki osadu czynnego powstają na skutek wydzielania przez komórki bakteryjne otoczek śluzowych. Niektóre rodzaje bakterii, rozmnażając się, dzielą komórki, lecz pozostają we wspólnej otoczce śluzowej, w wyniku czego powstają regularne formy zooglealne.

Rys. 7.1. Schemat metody oczyszczania ścieków osadem czynnym (KT - komora tlenowa, OWT -

osadnik wtórny)