7.4. Parametry technologiczne procesu osadu czynnego 117
(7.8)
1000- PN -Xc
Między obciążeniem komory napowietrzania (qw) i obciążeniem osadu (qx) istnieje zależność:
Obciążenie osadu ładunkiem zanieczyszczeń należy traktować jako czynnik ograniczający działanie oczyszczające osadu, gdyż wraz z obciążeniem osadu zmienia się też naturalnie aktywność biocenozy bakteryjnej. Dany układ osadu czynnego powinien być obciążony ładunkiem zanieczyszczeń w takim stopniu, aby mikroorganizmy były w stanie zużyć większość materii organicznej dopływającej wraz ze ściekami. Obciążenie osadu można zmieniać przez zmianę stężenia osadu w reaktorze.
Wiek osadu (0) określa się jako czas, po którym cały osad zgromadzony w reaktorze biologicznym ulegnie wymianie (przeciętny czas, w którym kłaczek osadu czynnego znajduje się w systemie oczyszczania). Wiek osadu można obliczyć ze wzoru:
(7.10)
gdzie: V - objętość reaktora biologicznego, Xc - stężenie osadu czynnego w reaktorze, Xe - zawartość zawiesiny organicznej w ściekach oczyszczonych.
Parametr ten zależy od przyjętego sposobu oczyszczania oraz od specyficznej szybkości wzrostu mikroorganizmów. Dla procesu osadu czynnego można przyjąć, że odwrotność szybkości wzrostu mikroorganizmów (ja.) jest równa wiekowi osadu:
(7.11)
W praktyce oznacza to, że im mniejsza wartość właściwej szybkości wzrostu mikroorganizmów (ji), tym wyższy musi być utrzymany wiek osadu (0), aby nie dochodziło do ucieczki (wymywania) mikroorganizmów z układu. Przykładowo, jeżeli w bioreaktorze będzie utrzymywany wiek osadu na poziomie 0 = 8 dób, to zostaną zatrzymane w nim te mikroorganizmy, dla których fi wynosi 1/8, czyli 0,12 (1/d) i więcej. Drobnoustroje charakteryzujące się mniejszą wartością^ opuszczą bioreaktor, gdyż nie zdążą się w nim namnożyć.
Skuteczność działania osadnika wtórnego wpływa w znacznej mierze na sprawność całego systemu oczyszczania. Zanieczyszczenie szczątkowe wykrywane w odpływających