Chemia25

N.i/nwnh.lwo iilknilów ,i) nałoży wy In.u. najdłuższy łańcuch, który zawiera wi;|/a-mc podwójne; l)) ponumerować atomy wę-(|la w nlównym łańcuchu, tak aby wiązanie podwó|ne opi-'..iiii! było jak najniższym numerom;

i.) nazwać podstawniki;

(I) napisać nazwy

związku, dodane do nazwy węglowodoru koóoówkę -en.

penten

2-metylopent-1-en

CH,

Nazywając alken, należy postępować zgodnie z poniższym m tu matem:

1.0 obecności wiązania podwójnego w nazwach alkenów Świadczy końcówka -en, na przykład: eten, buten, heksen.

2. (ilówny łańcuch węglowy musi zawierać wiązanie podwójne. Spośród wszystkich łańcuchów zawierających wiązanie podwójne wybiera się łańcuch najdłuższy. Na przykład w cząsteczce o wzorze:

CH₃—C—CH₂—CHo—ch₃

■ u CH,

wybierzemy następujący łańcuch:

CH₃—C—CI I—CI P—CH,

ii '

CH.

3. Atomy węgla w łańcuchu głównym numeruje się tak, aby atomy połączone wiązaniem podwójnym otrzymały jak najniższe numery. W nazwie zaznacza się położenie wiązania podwójnego, wpisując w nią niższy z numerów atomów węgla położonych bezpośrednio przy wiązaniu podwójnym, na przykład:

CH₃—C—CH₉—CHo—CH₃

||

iu    pent-1-en

CH2

4. Pełną nazwę związku zapisuje się, wymieniając podstawniki w kolejności alfabetycznej. Przy nazwie każdego z podstawników podaje się numer atomu węgla, z którym związany jest ten podstawnik.

ch₃—c—ch₂—ch₂—ch₃

ch₂

5. W niewielkich cząsteczkach, takich jak eten lub propen, nie podaje się numeru wskazującego na położenie wiązania podwójnego.

6. Nazwy cykloalkenów tworzy się podobnie, tyle że numerowanie atomów węgla w pierścieniu zaczyna się od wiązania podwójnego i numeruje wzdłuż wiązania w taki sposób, aby numery podstawników były jak najniższe, na przykład:

6

I

3-metylocykloheksen

W mi/wic nic podaje się numeru wskazującego na położenie wiązania podwójnego, ponieważ zawsze leży ono pomiędzy l ■) 3 .iioim iii węgla.

i Jh klon hardziej populai ne alkeny nazywam są w ilals/yin ciągu nic 'iiliuc / podanymi wyżej regularni nazewnictwa systematycznego. Na i" \l lail cIen nazywany jest etylenem nazwa la jest lak rozpowszech-

•    n.i, że została uznana przez IUPAC'. Innym związkiem noszącym na-

•    zwyczajowy jest propen, nazywany propylenem.

Przykład 2

i "laj nazwy związku o następującym wzorze:

CH₃

CH₃—CH—CH₂—C=CH—CH₃ Cl

l(M/wh)zanie

• i >k Wybranie głównego łańcucha węglowego.

CH₃

CI 1,—CI i—ch₂—c=ch—ch₃

Cl

mk. Ponumerowanie atomów węgla w głównym łańcuchu i oznaczeni w nazwie położenia wiązania podwójnego.

CH₃

( 11J—CH—CH₂—C=CH—CH₃ heks-2-en Cl

lok. Nazwanie podstawników i oznaczenie ich położenia.

CH,

CH₃—CH—CH₂—C=ĆH—CH₃    3-metylo-

5-chloro-

C1

i iok. Zapisanie pełnej nazwy związku.

• hloro-3-metyloheks-2-en.

Przykład 3

l‘< >ilaj nazwę związku, którego wzór przedstawiono poniżej:

Cl CII