CCF20120614000

o

¹ Oć>U_j W i.    nt

rCx

(JU-, I

/

0/<->

nadto co roku „Turespana” przeznacza znaczne środki na kampanie reklamowe mające zwiększyć konkurencyjność Hiszpanii na światowych rynkach turystycznych. W 1998 r. na kampanię ,J3ravo Spain” przeznaczono około 16 min USD¹². Hiszpania w 1995 roku przyjęła 34,9 min turystów, którzy wzbogacili jej budżet narodowy o 19,4 mld EURO, a w 2002 roku odpowiednio 49,5 min i 35,5 mld EURO¹³. Hiszpanie, w porównaniu do Niemców i Francuzów, stosunkowo rzadko podróżują za granicę w celach turystycznych, w 2002 roku odbyli 4,1 min podróży, wydając 6,64 mld EURO. Głównym celem podróży są kraje sąsiednie: Francja, Portugalia, Andora oraz Włochy¹⁴.

2. Główne podstawy prawne regulujące politykę Unii Europejskiej w dziedzinie turystyki

Ustawodawstwo Unii Europejskiej ma charakter bardzo sformalizowany. Na poziomie ogólnym dla wypełnienia swego zadania Wspólnota posiada różnorodne instrumenty prawne, niektóre ze skutkiem wykonawczym, oraz inne niewiążące. Na system ustawodawstwa składają się:

a)    Rozporządzenia - mają charakter wspólnotowy, czyli szczególną cechę tego samego prawa w całej Wspólnocie, bez względu na granice, jednolicie i integralnie ważne we wszystkich państwach członkowskich. Istnieje możliwość ich bezpośredniego stosowania, czyli tworzą to samo prawo, bezpośrednio przyznając prawa obywatelom Wspólnoty lub narzucając im bezpośrednio obowiązki. Państwa członkowskie, ich instytucje i władze są bezpośrednio związane prawem wspólnotowym i muszą go przestrzegać, tak jak prawa państwowego;

b)    Dyrektywy -są wiążące dla państw członkowskich jedynie odnośnie do wyników, jakie trzeba osiągnąć. Pozostawia im natomiast wybór formy i środków, które podejmą dla realizacji celów wspólnotowych w ra-

¹²    J. Walasek, Narodowa Organizacja Turystyki. Dlaczego jest potrzebna?, Warszawa: Materiał POT 1998, s. 12.

¹³    Największy liczebny udział w turystyce przyjazdowej w 2002 roku stanowili mieszkańcy Wielkiej Brytanii - 6,28 min, Niemiec - 5,22 min, Francji -2,86 min, Stanów Zjednoczonych -1,43 min. Źródło: Ministerstwo de Eco-nomia Sekretaria de Estato de Comercio y Turismo, 25 Years of spanish tourism in figures (1978-2003), s. 13.

¹⁴    Informacja o rynkach..., op.cit., s. 63-64.

mach swego wewnętrznego porządku prawnego. Adresatem dyrektyw są państwa, nie obywatele;

c)    Decyzje - adresowane do określonych państw lub osób fizycznych i prawnych, posiadające charakter administracyjny, wiążący się z prawem nakazywania lub zakazania działalności i wyznaczeniem obowiązków dla państw lub obywateli;

d)    Rekomendacje i opinie, mają przede wszystkim charakter polityczny i moralny. Sugerują adresatowi odpowiednie zachowanie, nie nakładając obowiązku prawnego. Jednakże rekomendacje i opinie mogą również mieć pośrednie skutki prawne, jeśli tworzą warunki wstępne dla przyszłych obowiązujących aktów prawnych¹⁵.

Niektóre instrumenty prawne mogą być bardziej natury operacyjnej, na przykład plany działań i programy prac wykładające priorytety dla środków ich realizacji lub ściśle regulacyjnej, wykładającej prawa i obowiązki zainteresowanych stron. Stąd też niektóre akty mogą mieć charakter nawołujący, proponujący linię działania zgodną z życzeniami Wspólnoty lub stanowić kombinację wszystkich wymienionych cech. W wymiarze szerszej współpracy międzynarodowej Wspólnota może skłaniać się ku negocjowaniu, propagowaniu konwencji i uzgodnień w poszczególnych sprawach obejmujących inne organizacje międzynarodowe lub kraje trzecie. W przypadku zaistnienia obszaru działalności, która wykracza poza kompetencje zainteresowanych instytucji Wspólnoty, dotyczących współpracy z sektorem prywatnym, z czynnikami gospodarczymi, społecznymi, partnerstwem czy decentralizacją administracji, powołuje się do życia zdecentralizowane ciała Wspólnoty.

Analiza traktatów założycielskich Wspólnot Europejskich: Traktatu Rzymskiego ustanawiającego Europejską Wspólnotę Gospodarczą, Traktatu o Europejskiej Wspólnocie Węgla i Stali i Traktatu powołującego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej wskazuje na brak zapisów upoważniających organy Unii do podejmowania działań w zakresie turystyki. Jednak rozwój i znaczenie turystyki dla realizacji podstawowych celów Wspólnoty uwidocznił potrzebę podejmowania działań również w tej branży. Było to możliwe przez odwołanie się do 100 i 235 artykułu Traktatu Rzymskiego. W art. 100 jest mowa o zbliżaniu ustawodawstw państwowych do ustawodawstw Wspól-

¹⁵ J. Barcz (red.), Prawo Unii Europejskiej. Zagadnienia systemowe, Warszawa: Wydawnictwo Prawo i Praktyka Gospodarcza 2002, s. 12.

155