I I 1'olaryzacja światła
I. l iKmcjomcry izomery wyglądające jak odbicia lustrzane
4.4. I)iaslereoizomery
4.4. Wzory rzutowe Fischera
Swhillo składa się / 1.11 dig.njących we w./ysikich możliwych plas/c/.y/nach po łożonych wzdłuż kierunku rozcluul/cnia u, lali (ryc. 4.1).
leśli światło przepuścimy przez odpo-ndnią substancję zwaną polaryzatorem, Im większość drgań zostanie wygaszona n\i 4.2). Polaryzator działa bowiem jak układ szczelin przepuszczających tylko te i ile, których płaszczyzna drgań jest idealne równoległa do szczeliny. Płaszczyznę tę ua/ywamy płaszczyzną światła spolaryzowanego.
Ryc. 4.1. Światło jest wiązką fal drgających w o, nych płaszczyznach.
Myt 4.2. Światło po przejściu przez polaryzator drga 1 /It o w jednej ptaszczyźnie.
Ryc. 4.3. Spolaryzowana wiązka świall.i I•<•. pi.,
szkód przechodzi przez dwa tak samo ir.l.iw...... p,,
laryzatory.
leżeli na drodze wiązki światła zostaną ii Jawione w ten sam sposób dwa polaryza-lory, to wiązka światła spolaryzowana \ pierwszym polaryzatorze przejdzie także pi zez drugi polaryzator (ryc. 4.3).
leżeli jednak drugi polaryzator obrócimy a stosunku do pierwszego o pewien kąt, płaszczyzna światła spolaryzowanego \ pierwszym polaryzatorze nie trafi „w szczeliny" drugiego polaryzalora i światło zostanie wygaszone (ryc. 4.4).
Ryt. 4.4. Przekręcenie drugiego polaiy/atora powodu in wygaszenie wi.|/ki światła spolaryzowanego h.r sli/eh /.i długim pol.ny/alomm pozostanie »lemna