CCF20120614010

•    przed odjazdem klient musi otrzymać szczegółową informację;

•    turysta jest chroniony umową, która nie może ulec zmianie, o ile taka możliwość nie jest podana jeszcze przed jej podpisaniem;

•    turysta ma gwarancję, że nie pozostanie w miejscu docelowym nawet jeśli organizator zbankrutuje;

•    jeśli wycieczka nie odpowiada warunkom podanym przez organizatora, klient ma prawo rekompensaty¹.

Dyrektywa 94/47/EWG dotyczy timesharingu, który polega na nabywaniu za zryczałtowaną kwotę prawa użytkowania apartamentu corocznie w określonym terminie. Zjawisko to nabrało charakteru masowego i przyczyniło się do inwestowania w nowe ośrodki wypoczynkowe. Dyrektywa ta ma za zadanie ochronę nabywcy obiektu timesharing przed potencjalnymi nadużyciami, agresywnymi technikami sprzedaży stosowanymi przez niektórych sprzedawców. Konsument musi otrzymać obszerną informację przed podpisaniem umowy, ma również czas na zastanowienie się oraz wycofanie z kontraktu. Nie musi w tym okresie dokonywać żadnych przedpłat. Umowa musi być sformułowana w języku kraju, w którym mieszka klient².

Dyrektywa 93/13/EWG dotycząca nieuczciwych warunków umów, w których są zawarte postanowienia nie będące przedmiotem indywidualnych negocjacji pomiędzy konsumentem a usługodawcą, a które krzywdzą konsumenta ze względu na brak równowagi pomiędzy obowiązkami i prawami obydwu stron. Takie niedozwolone klauzule, nawet jeśli konsument podpisze taką umowę, nie wiążą go, jednak sama umowa pozostaje w mocy, gdy ze względu na interes stron (przede wszystkim ze strony konsumenta) jej wykonanie jest możliwe³.

Zalecenie Rady 86/665/EWG ma na celu zapewnienie ujednolicenia rodzaju informacji i oznaczeń graficznych zamieszczanych w oficjalnych hotelowych informatorach, zgodnie z Aneksem I i II. Trzeba jednak pamiętać, że zalecenie jest rodzajem aktu, którego wdrożenie nie jest obowiązkowe dla państw członkowskich Unii Europejskiej⁴.

Dyrektywa 85/577/EWG określa minimalne standardy w zakresie ochrony konsumenta w trakcie negocjacji kontraktów z dostawcami towarów i usług za pomocą mediów (telefon, faks, telewizor)⁵.

3.2. Statystyka

W tym obszarze istnieją dwie regulacje prawne, które są w całości poświęcone tej tematyce:

•    Dyrektywa 95/57/EWG dotycząca zbierania danych statystycznych w obszarze turystyki;

•    Decyzja Komisji 99/35 z 29.06.1995 r. w sprawie ujednolicenia zasad dotyczących danych statystycznych wynikających z dyrektywy Rady 95/57/EWG.

Wspólnota może zaopatrywać cały przemysł turystyczny (zwłaszcza przedsiębiorstwa, w tym małe i średnie) w informacje na temat ruchu turystycznego w formie statystyk, analiz oraz w dane umożliwiające identyfikację potrzeb zarówno dla turystów, jak i przedsiębiorstw. Wcielone do ramowej współpracy w ramach Wspólnoty własne statystyki i analizy państw członkowskich zyskająna wartości gdy z ich porównywania wyłoni się pełniejszy obraz turystyki oraz zostaną ukazane wszelkie niedociągnięcia na poziomie Unii.

Już od 1990 roku zgodnie z artykułem 213 Traktatu ustanawiającego EWG zostały przeprowadzone określone działania w ramach dwuletniego programu rozwoju statystyki turystycznej w Europie - decyzja Rady o dwuletnim programie prac⁶. Program ten obejmuje szereg środków, a wśród nich analizę potrzeb użytkownika, ustalenie definicji i metod oraz zebranie i rozpowszechnianie informacji już dostępnych. Komisja Europejska we współpracy z państwami członkowskimi opracowała i przedłożyła Radzie projekt dyrektywy dotyczącej dostosowania i rozwoju statystyki turystycznej na poziomie euro-

177

1

   Jo No L 158 du 23/06/1990 p.0059-0064, Directive 90/314/CEE du Conseil, du 13 juin 1990 concernant les voyages, vacances et circiuts a forfait.

2

   Jo No L 280 du 29/10/1994 p. 0083-0087, Directive 94/47/CEE du Parle-ment europeen et du Conseil, du 26 octobre 1994 , concernant la protec-tion des acąuereurs pour certains aspect des contrats portant sur l’acquisi-tion d’ un droit d’ utilisation a temps partiel de biens immobiliers.

3

   OJ L 095,21.04.1995 p.0029-0034.

4

   Jo No L 384 du 31/12/1986 p.0054-0059, Recommandation du Conseil du 22 decembre 1986 relative a 1’ information standarisee dans les hotels exi-stants.

5

   OJ L 372, 31/12/1985 p.0031-0033.

6

   Decyzja Rady 90/665/EWG z 17 grudnia 1990; OJ No L 358 z 21.12.1990.