choroszy&4

i algorytmu generacji decyzji. Trzecia grupa czynności - wyznaczenie decyzji przez komputer na podstawie zapisu wprowadzonej wiedzy według algorytmu generacji rozwiązania.

Źródłem wiedzy może być człowiek (ekspert), kodowaniem tej wiedzy zajmuje się projektant systemu, natomiast rozwiązanie generuje komputer. Sposób rozwiązywania problemu w systemie ekspertowym jest zbliżony do procesu poszukiwania rozwiązania przez specjalistów pracujących w danej dziedzinie. W systemach ekspertowych kodowanie wiedzy może się ograniczać do zestawienia zbioru reguł rządzących procesem rozwiązywania problemu. W tradycyjnych metodach postępowania konieczne jest precyzyjne sformułowanie algorytmu rozwiązania danego zagadnienia. Gdy taki algorytm nie jest znany, możliwe jest tylko częściowe lub przybliżone rozwiązanie problemu.

Zamiast rozwiązywać problem jako algorytm składający się z sekwencji kroków wraz z decyzjami podejmowanymi na każdym kroku, można skorzystać z zebranej wiedzy dotyczącej wszystkich podejmowanych decyzji niezależnie od siebie. Wspomniane reguły są zwykle znane specjalistom o dużym doświadczeniu w rozwiązywaniu problemów danego typu metodami konwencjonalnymi. Ponieważ każda reguła opisuje, co dzieje się w jakimś konkretnym przypadku, zatem przy kodowaniu takiej wiedzy muszą być przy każdej regule precyzyjnie podane warunki, dla których ta reguła ma zastosowanie. W związku z tym reguły te mają postać warunkową:

(jeśli) warunki —> (to) wniosek.

Ponieważ w takim układzie każda reguła ma w sobie zakodowany opis sytuacji, w której można ją użyć, dlatego też system wnioskowania, sterujący przebiegiem rozwiązywania problemu, nie musi sam w sobie zawierać żadnej wiedzy o tym problemie. Praca takiego systemu może w najprostszym przypadku ograniczyć się do wybierania kolejnych reguł, sprawdzania czy spełnione są warunki ich stosowalności i rozszerzenia stanu wiedzy o te wnioski, które w danej sytuacji zostały już udowodnione. Taki sposób zakodowania wiedzy o rozwiązywanym problemie ma sens tylko wtedy, gdy przedstawienie algorytmiczne nie jest znane, lub z jakichś powodów utrudnione. Co więcej, musi być możliwe przedstawienie istniejącej wiedzy jako zbioru niezależnych faktów.

Zaletą systemów ekspertowych jest to, żc w miarę zmiany stanu wiedzy o rozwiązywanym problemie można do systemu dodaw^rać nowe reguły, które tę wiedzę uzupełniają, bez konieczności dokonywania jakichkolwiek zmian w istniejącej bazie wiedzy. Ponadto, jeśli nawet potrzebna jest modyfikacja dotychczasowej zawartości tej bazy, to wszelkie zmiany mają charakter lokalny. Oznacza to, że należy tylko znaleźć reguły odpowiadające poprzedniemu, nieaktualnemu już stanowi wiedzy i zastąpić je nowymi. Ma to zasadnicze znaczenie praktyczne, ponieważ zbudowany prototypowy system można następnie łatwo modyfikować stosownie do istniejących potrzeb. Ujemną stroną jest natomiast pracochłonne kodowanie wiedzy ekspertowej, konieczność żmudnej współpracy między specjalistami dziedziny problemowej i informatykami oraz konieczność zakupu bądź budowy drogich narzędzi programowych.