Pole temperatur w spawanym złączu można wyznaczać doświadczalnie lub teoretycznie na podstawie obliczeń. Jednakże złożoność zjawisk przepływu ciepła w elementach spawanych sprawia, że w algorytmach przyjmowanych do obliczeń stosuje się szereg założeń upraszczających. Dotyczy to w szczególności modeli analitycznych, w których rozpatruje się uproszczone modele ciał i źródeł ciepła oraz przyjmuje stałe wartości parametrów termicznych. Dokładniejsze rozwiązania uzyskiwane są dla modeli opartych na metodzie elementów skończonych.
W modelach analitycznych przyjmuje się, że proces przepływu ciepła w dowolnym punkcie analizowanego ciała i w określonym momencie czasu spełnia równanie różniczkowe:
dT
8t
X (d2T d2T
—--7- +-T +
(3.2)
gdzie:
Pi
T -
t
x,y,z -
współczynnik przewodzenia ciepła,
ciepło właściwe,
gęstość,
temperatura,
czas,
współrzędne analizowanego punktu.
Do obliczenia rozkładów temperatur przyjmuje się najczęściej następujące schematy obliczeniowe:
- ciało masywne spawane ruchomym, punktowym źródłem ciepła,
- ciało masywne spawane szybkim, punktowym źródłem ciepła,
- płyta spawana ruchomym, punktowym źródłem ciepła,
- płyta spawana szybkim, punktowym źródłem ciepła,
- cienka płyta spawana ruchomym, liniowym źródłem ciepła,
- cienka płyta spawana szybkim, liniowym źródłem ciepła.
Ciało masywne jest to model ciała nieskończenie rozbudowanego w kierunku osi Ox i Oy, o skończonym wymiarze w kierunku osi Oz. Ciepło doprowadzane jest do jednej powierzchni ograniczającej z = 0. Strumień ciepła wytworzony w ciele masywnym ma charakter przestrzenny. Modelowi temu odpowiada w rzeczywistości blacha o grubości większej od 25 mm.
Płyta to model ciała ograniczonego dwoma płaszczyznami z = 0 i z = ó, o wymiarach nieskończenie rozbudowanych w kierunkach osi 0.v i Oy. Powstały w płycie przestrzenny strumień ciepła jest częściowo zniekształcany powierzchniami ograniczającymi. Modelowi temu odpowiada blacha o grubości od 3 do 25 mm.
Cienka płyta (powłoka) jest to model ciała ograniczonego dwoma płaszczyznami z = 0 i z = 6, ale o nieznacznej grubości. Strumień ciepła występujący w powłoce jest płaski, co wynika z założenia, że ciepło prowadzone jest równomiernie na całej grubości cienkiej płyty. Modelowi takiej płyty odpowiada w rzeczywistości blacha o grubości poniżej 3 mm.
Punktowe źródło ciepła jest to źródło o nieskończenie małej objętości. Przykładem takiego źródła jest łuk elektryczny.
110