389
tek od 0,015 do 0,025 mm na stroną, a na wykańczającą od 0,002 do 0,005 mm. Obróbką przeprowadza sią na specjalnych obrabiarkach osełkami z elektrokorundu o ziarnistości 500.
Należy wspomnieć o dwóch nowych koncepcjach obróbki wałów korbowych rozpowszechnionych w przemyśle motoryzacyjnym. Pierwsza z nich polega na połączeniu toczenia i przeciągania, natomiast druga - na frezowaniu czopów głównych i korbowych specjalnymi głowicami.
W toczeniu-przeciąganiu wał wykonuje ruch obrotowy, a narzędzie - prostoliniowy ruch posuwowy (rys. 17.18a,c) lub, w wypadku przeciągacza obrotowego, również ruch obrotowy (rys. 17.18b). Korpusy przeciągaczy do wałów korbowych uzbraja sią płytkami kwadratowymi, romboidalnymi, trójkątnymi i okrągłymi z węglików spiekanych, ceramiki narzędziowej lub sześciennego azotku boru. Istotne cechy tej metody to łagodne wchodzenie ostrzy w materiał i takie samo wychodzenie z niego, niewielkie siły odporowe, co umożliwia obróbkę przedmiotów mało sztywnych oraz duże wartości prędkości skrawania dochodzące do 250 m/min [78].
Frezowanie czopów wałów korbowych przeprowadza się za pomocą głowic frezowych uzbrojonych na zewnętrznej (rys. 17.19a) lub wewnętrznej (17.19b) średnicy, wymiennymi płytkami z węglików spiekanych [4, 78, 101]. Ogólny pogląd na przebieg frezowania obwodowego czopów daje rys. 17.20. Widać na nim, że najpierw przy nieruchomym wale frez wcina się do momentu osiągnięcia wymiaru odpowiadającego średnicy czopa. W pierwszym przypadku (rys. 17.20a) głowica frezowa jest wprowadzana między wykorbieniami na odległość l do osiągnięcia średnicy czopa d, w dru-
Rys. 17.18. Toczenio-przeciąganie wału korbowego przeciajjaczcm liniowym (a, c) i obrotowym (b), zaczerpnięto z [21, 78]