choroszy(5

285

w przedziale od 0,08 mm dla tarcz najmniejszych (średnica zewnętrzna D = 206 mm) do 0,17 mm dla tarcz największych (D = 860 mm). Korpus, oprócz otworu wewnętrznego, ma na zewnętrznym obrzeżu od kilkunastu do kilkudziesięciu otworów służących do mocowania, środkowania i napinania tarczy. Sumaryczna grubość nasypu diamentowego T zmienia się od 0,22 do 0,38 mm. Osadzona na krawędzi tnącej narzędzia warstwa ziama diamentowego ma w przekroju poprzecznym (wraz z warstwą niklu) kształt kropelkowy, który powstaje samoczynnie w procesie nakładania ziarna. W niektórych tarczach nasyp jest dodatkowo obrabiany mechanicznie. Uzyskane przez szlifowanie gładkie boczne nawierzchnie nasypu diamentowego wygładzają przecinane powierzchnie elementów.

Nakiełkowanie. Nakiełki stanowią podstawową bazę obróbkową do większości operacji wykonywanych na wałku. Po wykonaniu przedmiotu nakiełki czę-

., ,-r,,,,,,,, /rygd		El
	P-i- 0D,	_k	KSSS3-
	0D

Rys. 15.13. Konstrukcja tarczy z wewnętrzną krawędzią skrawającą: D- średnica zewnętrzna, Dj - średnica wewnętrzna,X- grubość warstwy diamentu na krawędzi, T- wysokość warstwy diamentu, E - grubość korpusu

sto pozostawia się, ponieważ wykorzystuje się je w czasie eksploatacji wałów, np. do prostowania, w czasie remontu itp. Istnieje kilka konstrukcyjnych rozwiązań nakieł-ków (rys. 15.14). We wszystkich rozwiązaniach powierzchnia stożka nośnego musi być dostatecznie duża, a kąt pochylenia powierzchni stożkowej wykonany prawidłowo, to znaczy powinien być taki sam jak kąt kła, gdyż inaczej nastąpi szybkie „wyrabianie” się kła lub nakiełka. Najczęściej stosuje się nakiełki o kącie 60°. Wyjątkowo tylko, gdy przedmioty obrabiane są ciężkie, stosuje się nakiełki o kącie rozwarcia 75° lub nawet

Rys. 15.12. Schemat konstrukcji przecinarki strunowej