choroszy"1

221

wów mieszczą się w przedziale od 0,15 do 0,35 mm/obr, podczas gdy dla r_E = 0,8 mm i = 2 mm przedział ten rozszerza się i obejmuje posuwy od 0,17 do 0,63 mm/obr [102],

Wytwórcy narzędzi oferują płytki wieloostrzowe o zawiłych kształtach do wielorakich zabiegów skrawaniowych. Rozwój technologii prasowania i spiekania węglików umożliwił obecnie ich wykonywanie. Płytki takie charakteryzuje rozszerzony zakres wartości posuwów i głębokości skrawania, w którym występuje korzystny kształt wióra. Przykładowe kształty tego rodzaju płytek podano na rys. 7.9. Charakterystyczną właściwością płytki przedstawionej na rys. 7.9a jest okresowa zmiana szerokości żłobka, a płytki uwidocznionej na rys. 7.9b - szerokości i głębokości równocześnie.

Parametry skrawania zalecane przez firmy specjalizujące się w produkcji narzędzi trzeba jednak traktować jako orientacyjne, ponieważ nie uwzględniają one warunków, w jakich wykonuje się określoną operację. Ostateczne wartości tych parametrów powinny być ustalone za każdym razem doświadczalnie, zwłaszcza gdy program produkcji jest duży. Tego rodzaju doświadczenia mają na celu określenie takiego zestawu prędkości i głębokości skrawania oraz wartości posuwu, w których zachodzi pożądane zwijanie się wiórów.

Ujemną stroną łamaczy (zwijaczy) stanowi to, że nie zapewniają one trwałego kształtu uzyskiwanego wióra. Wpływają na to nie tylko zmiany naddatku na obróbkę oraz twardość materiału, lecz także postępujące zużycie narzędzia. W praktyce spotyka się również i takie przypadki, kiedy korzystny kształt wióra uzyskać można tyko dla parametrów charakteryzujących obróbkę zgrubną (rys. 7.12). Zaletą omówionej metody oddziaływania na kształt wióra jest to, że nie występuje potrzeba stosowania dodatkowych urządzeń. Do jej stron dodatnich należy także skuteczne rozdrabnianie wiórów w stosunkowo dużym zakresie właściwości materiału obrabianego. Te cechy spowodowały, że jej stosowanie ciągle wzrasta, zwłaszcza w wytwarzaniu seryjnym.

Oddziaływanie na kształt wióra za pomocą zmian w konstrukcji narzędzia znajduje zastosowanie przede wszystkim tam, gdzie występuje stosunkowo dobre spływanie wióra np. w zewnętrznym toczeniu lub struganiu. W innych sposobach obróbki, a zwłaszcza tam, gdzie schodzenie wióra jest silnie utrudnione, jak np. w wierceniu lub przeciąganiu, odprowadzenie wióra wykazuje osobliwe cechy; należy zatem sprawę tę traktować swoiście. W takich przypadkach stosuje się albo specjalne sposoby wpływania na kształt wióra [10, 11], albo wprowadza się zmiany w konstrukcji narzędzia, pomagające w rozdrabnianiu wióra [98].