Okazuje się, że cząsteczki kwasów krzemowych w szkle wodnym mają wielkość mieszczącą się w przedziale 10-2000A, a więc w przedziale charakterystycznym dla cząstek koloidalnych.
Zatem szkło wodne można traktować jako roztwór koloidalny, czyli zol kwasów krzemowych. Tylko tzw. prosty kwas krzemowy to jest ortokrzemianowy H4[Si04] tworzy roztworzy rzeczywiste.
Pozostałe tzw. polikwasy tworzą roztwory koloidalne, czyli zole. Zole kwasów krzemowych posiadają pewną właściwość istotną dla wyjaśnienia zdolności wiążącej szkła wodnego. Otóż wykazują one naturalne tendencje do koagulacji tj. przechodzenia w żel. Tendencja do koagulacji wynika z samorzutnie przebiegającej reakciikondensacii kwasów krzemowych. Ogólnie traktując reakcja kondensacji polega na łączeniu się dwóch cząstek w jedną większą przy równoczesnym powstawaniu cząsteczki mniejszej. Reakcja kondensacji jest jedną z odmian tzw. oolireakcii.
W reakcji kondensacji dwie (lub więcej) cząsteczki łączą się w jedna większą, przy równoczesnym powstawaniu cząsteczek mniejszych. Aa+Aa—>AA+2a, A-A+Aa—»A-A-A+a.
Reakcja polimeryzacyjna polega na łączeniu się cząsteczek tzw. monomeru w jedną coraz większą cząsteczkę zwaną polimerom, przy czym polimer stanowi pod względem składu chemicznego wielokrotność monomeru. A+A->A-A, A-A+A->A-A-A, A-A-A+A->A-A-A-A. W przypadku, gdy polimeryzacja przebiega z udziałem dwóch lub więcej rodzajów monomerów nazywamy ją kopolimeryzacia. a produkt kopolimerem. A+B-»A-B, A-B+A->A-B-A. Przypadkowe reakcje kondensacji kwasów krzemowych można zapisać w sposób: H4Si04+H4Si04->H6[Si202)+H20, H6(Si2O7]+H4(SiO4]->H8[SijOi0]+H2O. W wyniku kondensacji kwasów krzemowych w bardziej złożone wg reakcji jak wyżej mogą tworzyć się cząsteczki kwasów krzemowych nie tylko o łańcuchu prostym a także o łańcuchu rozgałęzionym oraz cząsteczki o strukturze warstwowej i przestrzennej.
Procesowi kondensacji towarzyszy, zatem tworzenie się coraz większych cząsteczek, które stanowią układ o coraz większej spoistości. W kondensacji zol kwasów krzemowych przeobraża się w żel, tj. osad o subtelnym rozdrobnieniu wykazujący ogromną powierzchnie właściwą. Okazuje się, że szybkość kondensacji kwasów krzemowych zależy od pH. Szkło wodne jako zol może istnieć dzięki wysokiemu pH.