9

Okazuje się, że cząsteczki kwasów krzemowych w szkle wodnym mają wielkość mieszczącą się w przedziale Ido 200 nm, a więc w przedziale charakterystycznym dla cząstek koloidalnych.

Zatem szkło wodne możemy traktować jako roztwór koloidalny czyli zol kwasów krzemowych._

Tylko jeden kwas krzemowy tj: kwas ortokrzemowy HdSiOJ tworzy roztwory rzeczywiste.

Pozostałe tzw. polikwasy krzemowe tworzą roztwory koloidalne czyli zole /gele/.

Zole kwasów krzemowych posiadają pe vną właściwość istotną dla wyjaśnienia zdolności wiążącej szkła wodnego.

Otóż wykazują one naturalne tendencje do koagulacji tj. przechodzenia w żel.

Tendencja do koagulacji wynika z samorzutnie przebiegającej reakcji polikondensacii kwasów krzemowych.

Ogólnie traktując reakcja kondensacji polega na łączeniu się dwóch cząstek w jedną, większą, przy równoczesnym powstawaniu cząsteczki mniejszej.

Jeżeli reakcja ma zdolność do powielania się to wówczas mówimy o polikondensacji.

Polikoudcnsacja jest jedną z odmian tzw. polireakcii

(czyli szczególnej postaci reakcji syntezy).

Aa ■ Aa

I ⁺ »

Cząsteczka: duża mała

Reakcja polimeryzacji polega . na łączeniu się cząsteczek tzw. monomeru w jedną coraz większą cząsteczkę zwaną polimerSn, przy czym polimer stanowi pod względem składu chemicznego wielokrotność monomeru.

I+i

i tak dalej.

W przypadku gdy polimeryzacja przebiega z udziałem dwóch lub więcej rodzajów monomerów nazywamy ją kopolimeryzacia, a produkt kopolimerem.

i+i -> II#

M+i -> mm

llliiiiil +1 -» SHHH i tak dalej.