69
Okazuje się też, źe aczkolwiek została ona utworzona w sposób zupełnie mechaniczny, to za jej pomocą można w miarę dobrze szacować liczbę prążków istotnych (dla e = 0,05). W przedziale 10 lep
szą aproksymacją jest [3j
N(A<P#M) ■ ♦ 2 ( 1.2.61b)
Łącząc zależności (1.2.59) oraz (1.2.61) otrzymujemy szacunkową szerokość widma sygnału tonowej modulacji $M
* 2(A¥*M + l)u)m * 2(Aa)5M + <M3m) (1.2.62)
W przypadku sygnału modulującego o widmie ciągłym C^OJm<(og związek
(1.2.62) modyfikujemy do postaci
“tH * * ł> "g * 2<Aa,5M * »g> (1.2.63)
Zauważmy, że szerokość pasma sygnału (1.2.62), (1.2.63) jest po
prostu liniową kombinacją szerokości pasm dla przypadku modulacji szerokopasmowej (1.2.60b) oraz modulacji wąskopasmowej (1.2.60a). W zależnościach
(1.2.62) oraz (1.2.63) można wykorzystać ulepszenie (1.2.61b), ale tylko dla 2 < A<?5m < 10.
Przedyskutujemy jeszcze wpływ parametrów sinusoidalnego sygnału modulującego na szerokość pasma sygnałów PM i FM. Zwiększanie amplitudy sygnału modulującego przy stałej jego częstotliwości w obu przypadkach powoduje wzrost dewiacji fazy, a więc i wzrost liczby prążków istotnych, co przy niezmiennej ich odległości prowadzi do poszerzenia pasma sygnału zmodulowanego. Zwiększenie częstotliwości sygnału modulującego przy stałej jego amplitudzie w przypadku modulacji PM nie wpływa na dewiację fazy, a więc i na liczbę prążków w widmie. Ponieważ jednak odległości między prążkami wzrastają, więc widmo poszerza się. Natomiast w przypadku FM wzrost częstotliwości sygnału modulującego powoduje zmniejszenie się dewiacji fazy, a więc i liczby prążków w widmie, co wobec zwiększających się odległości pomiędzy nimi powoduje w efekcie nieznaczne zmiany szerokości widma*. Wpływ zmiany częstotliwości sygnału modulującego na szerokość widma jest zilustrowany na rysunku 1.18 dla obydwóch rodzajów modulacji.
♦Pewnym paradoksem Jest, źe w modulacji amplitudy o szerokości widma decyduje szerokość widma sygnału modulującego, zaś w modulacji częstotliwości jego amplituda.