choroszy23

323

m

ś—

gości obrabianej powierzchni (rys. 15.76d). Posuw poprzeczny wynosi tu od 0,05 do 0,02 mm/obr przedmiotu. Szlifowanie odbywa się bez posuwu wzdłużnego, co nie wpływa korzystnie na chropowatość powierzchni. W celu zmniejszenia chropowatości stosuje się oscylacyjne ruchy w kierunku osi wałka ściernicy lub stołu obrabiarki. Jest to odmiana szlifowania bardzo wydajna, wymaga ona jednak sztywnej obrabiarki o dużej mocy oraz sztywnego lub dobrze podpartego podtrzymkąprzedmiotu obrabianego. Szlifowanie wgłębne stosuje się również do szlifowania kształtowego (rys. 15.77) za pomocą odpowiednio ukształtowanej ściernicy.

Szlifowanie wgłębne kilkoma wcięciami (rys. 15.76e) jest stosowane do obróbki wałów dłuższych, które obrabia się przy szeregu wcięć, zachodzących na siebie. W ten sposób zdejmuje się główną część naddatku. Ponieważ po zakończeniu szlifowania granice poszczególnych odcinków są wyraźnie widoczne, przeto szlifowanie końcowe (na ostateczny wymiar) przeprowadza się dwoma lub trzema szybkimi przejściami z posuwem osiowym, na co pozostawia się od 0,02 do 0,08 mm naddatku.

Stożki można szlifować różnymi sposobami. Krótkie stożki można szlifować wgłębnie, a do szlifowania długich stożków zewnętrznych, o niezbyt dużej zbieżności, stosuje się szlifowanie z posuwem osiowym, wykorzystując skręt górnej części stołu szlifierki (rys. 15.78a). Maksymalny kąt skrętu stołu dużych szlifierek wynosi 5°, a małych niekiedy może przekraczać 10°. Do szlifowania stożków wykorzystuje się również skręt suportu ściernicy, jeśli znajduje się on w szlifierce. Wtedy stożki krótkie o dużej zbieżności można szlifować ściernicą o powierzchni walcowej, stosując dosuw wgłębny prostopadły do osi stożka (rys. 15.78b). Na specjalnych szlifierkach ściernica może otrzymać dodatkowy posuw wzdłuż tworzącej stożka, co umożliwia zastosowa-

Rys. 15.77. Szlifowanie ściernicą kształtową

Rys. 15.78. Szlifowanie stożków: a - za pomocą skrętu górnej części stołu szlifierki, b - za pomocą skrętu suportu ściernicy