choroszy99

399

a)    właściwych odległości i wzajemnego położenia osi otworów,

b)    prostopadłości powierzchni czołowych do osi otworu,

c)    dokładności otworów.

Podstawowe wymagania obróbkowe co do dźwigni przedstawiono w tabeli 19.1.

Tabela ! 9.1. Podstawowe warunki techniczne dla dźwigni

Wskaźnik dokładności	Wymaganie
Dokładność wykonania otworów głównych	od 7 do 8 kl. ISO
Owalizacja i stożkowość otworu dla: małego łba dźwigni	5 kl. ISO
dużego łba dźwigni	6 kl. ISO
Tolerancja odległości między osiami	od 0,05 do 0,2 mm
Odchyłka równoległości osi otworów	od 0,05 do 0,25mm na 100 mm długości
Dokładność odległości między powierzchniami czołowymi piast	od 10 do 11 kl. ISO
Odchyłka równoległości powierzchni czołowych piast	od 0,05 do 0,25 mm na 100 mm długości
Parametr chropowatości powierzchni głównych otworów	Ra < 0,63 (2,5) pm
Parametr chropowatości powierzchni czołowych piast	Ra < 5 pm.

Półfabrykatami tych części są odlewy z żeliwa szarego lub ciągliwego, odkuwki ze stali węglowych lub stopowych, a w wypadku produkcji jednostkowej i małoseryjnej - półfabrykaty spawane lub wykroje.

Za bazy zgrubne przyjmuje się zwykle powierzchnie czołowe otworów i zewnętrzne powierzchnie łbów z otworami głównymi. W dalszej obróbce bazami są otwory zasadnicze i ich powierzchnie czołowe.

Procesy technologiczne różnych typów dźwigni na ogół nic różnią się między sobą. Schemat obróbki przedmiotów tej klasy jest następujący:

a)    obróbka zgrubna powierzchni czołowych otworów głównych,

b)    zgrubna i kształtująca obróbka otworów głównych,

c)    wykonanie operacji drugorzędnych,

d)    obróbka wykańczająca otworów i w razie potrzeby ich powierzchni czołowych.

Rozpatrzmy obróbkę dźwigni przedstawionej na rysunku 19.2 produkowanej seryjnie. Półfabrykatem jest odlew z żeliwa gatunku 200 (rys. 19.3). Kartę technologiczną i karty instrukcyjne zamieszczono na rysunkach od 19.4 do 19.8. W operacji pierwszej (rys. 19.5) obrabia się powierzchnie czołowe w przyrządzie podziałowym, którego zasadę pracy pokazano na rysunku 19.9. W przyrządzie tym mocuje się po dwie dźwignie i obrabia powierzchnie czołowe zespołem czterech frezów. Instrukcję uzbrojenia wrzeciona frezarki do tej operacji pokazano na rysunku 19.9. W drugiej operacji usuwamy zadziory po frezowaniu, natomiast w trzeciej obrabia otwór 04OH8 kolejno po-