CCF20130201010

194

Zakażenia grzybicze u zwierząt

Leczenie

Zalecenia do efektywnej terapii aspergilozy ciągle są modyfikowane. W dostępnej weterynaryjnej literaturze naukowej najwięcej jest prac zarówno kazuistycznych, jak i eksperymentalnych dotyczących leczenia aspergilozy jamy nosowej u psów. Wielu autorów zaleca stosowanie leczenia miejscowego w postaci wlewów imidazoli do jamy nosowej, wspieranego poprzez podawanie leków przeciwgrzybiczych również ogólnie. Można tu wyróżnić metody inwazyjne, polegające na chirurgicznym wprowadzaniu drenów do zatoki czołowej i jamy nosowej, poprzez które wykonuje się wlewy klotrimazolu bądź enilkonazolu 2 razy na dobę przez 1-2 tygodnie.

Techniki nieinwazyjne polegają na niechirurgicznym umieszczeniu kate-terów do wlewów w jamie nosowej i zatoce czołowej w narkozie, po uprzednim zabezpieczeniu nosogardzieli za pomocą tak zwanych kateterów Foleya. Następnie podaje się imidazole (1-procentowy enilkonazol), które powinny pozostawać w miejscu infuzji przez godzinę. Nawet po jednorazowym zabiegu skuteczność metody kształtuje się w okolicach 50%, po następnych wlewach zdecydowanie odsetek wyleczeń wzrasta. Zabiegi można też wykonywać, monitorując ich przebieg pod kontrolą tomografu (CT).

W leczeniu aspergilozy rozsianej stosuje się leki przeciwgrzybicze podawane ogólnie: tiabendazol - 10 mg 2 razy dziennie przez 6-8 tygodni, ketokona-zol - 5 mg 2 razy dziennie przez 6-8 tygodni, lub flukonazol - 2,5 mg 2 razy dziennie, i itrakonazol - 5 mg 2 razy dziennie, oba przez minimum 10 tygodni. Efektywność wyleczeń maksymalnie wynosi około 50% u psów, a leczonych itra-konazolem nawet do 70%, ale ogólnie rokowanie w rozsianej postaci aspergilozy jest niepomyślne. Grzybniak kropidlakowy podlega leczeniu chirurgicznemu.

3.2.2. Fikomikoza lub mukormikoza

(ficomycosis s. mucormycosis, s. zygomycosis)

Grzyby z rodzajów Mucorsp. (np.M mucedo i M. racemosus) oraz Absidia (np. A. corymbifera) są szeroko rozpowszechnione w przyrodzie. Stwierdza się ich obecność w glebie, nawozie i gnijącym materiale roślinnym. Można wyizolować je z paszy, na przykład siana po tak zwanym samozagrzaniu się. Zakażenie tymi pospolitymi pleśniami następuje przez drogi oddechowe lub przewód pokarmowy. Zwykle jest to zakażenie wtórne, wikłające toczące się już procesy chorobowe, na przykład choroby układu oddechowego. Choroba ma przebieg chroniczny.