cz1

Programowanie

Plik makefile

Start!

- pierwszy program:

Nasz pierwszy programik, jak tradycja nakazuje, będzie banalny w swym działaniu. Jego przeznaczeniem jest umożliwienie zapoznania się z najbardziej podstawowymi zagadnieniami C oraz z zasadami pracy z nowymi narzędziami. Aby ułatwić Ci zadanie, na rysunku 11 umieściłem opis krok po kroku, co powinieneś zrobić żeby móc rozpocząć pisanie nowego programu. W ramce „Plik make-file” znajdziesz, natomiast dokładny opis. jakie zmiany powinieneś wprowadzić w tytułowym pliku.

Obrazek opisujący kolejne kroki do rozpoczęcia programu jednoznacznie przedstawia, jak okiełznać Programmers Notepada w połączeniu z WinAYR. Postaram się więc wyjaśnić jedynie sens oraz celowość tych działań. Przyzwyczaj się do tego, aby każdy nowy program umieszczać w osobnym folderze. Zauważ, że program kompilowany przez GCC musi posiadać plik o nazwie makefile. Bez tego nie jest możliwa jego kompilacja. Ponieważ dla każdego programu plik ten będzie miał różną formę, umieszczanie kilku programów w tym samym katalogu wydaje się nierealne. Nie jest to jednak żadnym ogra

IIP.	' g
; s ii	DP
lis .5*8 -g ? §	SI
la s i f f	S2
Igf \	W4>: 1 \V3m
	■Wis
■5 h j	\V1

niczeniem. W praktyce umieszczanie większej ilości kodów w jednym folderze powoduje tylko bałagan na dysku. Tematowi pliku makefile poświęciłem już dwie ramki. Na rysunku 11 pokazuję jedynie, skąd skopiować go do folderu naszego programu. Niewiele natomiast wspominałem o projektach. Jest to bardzo wygodne rozwiązanie od niedawna dostępne w Programmers Notepadzie. Plik projektu zawiera w zasadzie tylko opis.

Rys. 10 Przyporządkowanie

wyprowadzeń

+PBi

-PBl

PB2

PB3

PB4

PB5

PB6

PB7

PDO

PD1

PD2

PD3

PD4

PD5

PD6

a/. Zworki J4 i JS rc

wejście portu szeregowego nie podłączone;

b/. Zworki .11 i J2 w pozycji A; . c/. Brak wyświetlacza wyświetlacze LEI), d/. Proponuję raczej wyjąć z podsts układ U2.

Opisana konfiguracja wyprowadzeń ma miejsce przy spełnionych e; następujących warńnKach;---™-—

Ustawienie pozostałych zv

--~~3: " -
-■<=ZŹ		kompilacja. Dla naszego projektu zamiast atmegal28 wpisz at90s2313.
i • i i ^y- Częstotliwość oscylatora *v Hz Dla płytki 3500 ■ powinieneś wpisać tutaj 4000000.
		Typ pliku wyjściowego. ihex oznacza IntelHfiX. Większość programatorów akceptuje ten format, więc raczej nie musisz zmieniać tego ustawienia.
1		Nazwa Projektu. Pliki 0 takiej nazwie będą generowane przez kompilator. Powiiina to być jednocześnie hazwa głównego pliku naszej aplikacji (bez rozszerzenia). W pierwszym pokładzie wpisz-tutaj helia. Uwaga: Nie dodawaj spacji na końcu. Zaraz za nazwą musi być znak końca tinif (ENTER)...
|:<r	Typ optymalizacji, s oznacza optymalizację rozmiaru kodu W^kpwegp. .Możliwe to jeszcze: 0,1, 2, 3. Gdzie 0 oznaćża wyłączenie Optymaliżacj i. Dla procesora z małą ilością pamięci jakim jestat90s2313 s jest najlepszym wyborem.
ŚoEBUS		Format danycłtgenerowanych dla zewnętrznego emulatora. AVRStudio od wersji 4.10 znakomicie współpracuje z opcją dwarf-2.

Przygotowany przez twórców AVR-GCC plik — szkielet zawiera wszystko co potrzebne, aby skompilować własną aplikację. Powinien się on znajdować w katalogu C:\WinAVR\sample. Zawiera bogate komentarze, tak że nie ma problemu ze zrozumieniem jego działania. W najprostszych aplikacjach musisz znać jedynie jego pierwsze linie, które są przedstawione na rysunku obok. Jeśli zmodyfikujesz je zgodnie z przytoczonym opisem, będziesz gotowy już do tworzenia kodu aplikacji. Jeśli do tej pory pisałeś programy za pomocą środowiska BASCOM - zauważ, że za pomocą dość wygodnego pliku tekstowego robisz właśnie to, co do tej pory robiłeś za pomocą menu okienkowego lub dodając odpowiednie komendy sterujące w programie. Pamiętasz komendy takie jak $crystal, $regfilc...? A może korzystałeś zawsze z ustawień w menu Options->Compiler->Chip...? Teraz robimy dokładnie to samo i jeśli zrozumiałeś na czym polega konfiguracja kompilatora BASCOM, teraz też poradzisz sobie bez trudu.

40 Maj 2005 Elektronika dla Wszystkich