C

ści manewrowe P-38 były znacznie gorsze od jednosilnikowych Me-109 i FW-190, w konsekwencji czego Lightningi ponosiły straty. Dopiero opracowanie odpowiedniej taktyki użycia dwusilnikowych myśliwców polepszyło sytuację.

O ile debiut w roli klasycznego myśliwca „wymiatającego” nie był zbyt udany to efekty uzyskane w niszczeniu bombowców oraz transportu powietrznego nieprzyjaciela przeszły wszelkie oczekiwania. Wykorzystując swoje doskonałe wręcz możliwości w manewrze pionowym Lightningi stały się zmorą niemieckich wypraw bombowych oraz samolotów transportowych wiozących zaopatrzenie dla wojsk gen. Rom-mla, a przechwytywanych daleko od celu nad Morzem Śródziemnym. Duże sukcesy odnosiły również w walkach na Dalekim Wschodzie, gdzie cieszyły się ogromną sympatią pilotów. Operując nad oceanem, bądź dżunglą, w przeciwieństwie do samolotów jednosilnikowych dawały duże poczucie bezpieczeństwa w wypadku awarii, gdyż lecąc na jednym tylko silniku P-38 mógł z powodzeniem wrócić do odległej nawet bazy.

Jedną z najbardziej efektownych operacji przeprowadzonych naLigh-tningach było zestrzelenie w kwietniu 1943 roku samolotu wiozącego admirała Yamamoto, w odległości 860 km od bazy w Guadalcanal. Warto podkreślić, że według oficjalnych amerykańskich danych operujące w rejonie płd.-zach. Pacyfiku Lightningi zestrzeliły więcej samolotów japońskich niż jakiekolwiek inne typy myśliwców;. Ogółem zbudowano 9923 samoloty P-38 wszystkich wersji (od D do M).

Dane taktyczno- techniczne

P-38 Lightning był jednomiejsco-wym, dwusilnikowym średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej, w charakterystycznym dwukadłu-bowym układzie z chowanym trójkołowym podwoziem. Napęd ostatnich wersji stanowiły dwa dwu-nastocylindrowe, chłodzone cieczą silniki Allison V-1710-89/91 o mocy 1425 KM.

rozpiętość (m) — 15,85 długość (m) — 11,53 masa własna (kg) — 6200 masa w locie (kg) — 7790—9960 prędkość max. (km/h) — 670 pułap (m) — ponad 13 000 zasięg max. (km) — ok. 3600

Uzbrojenie

1 działko Hispano M2 (C) 20 mm z zapasem 150 pocisków, 4 km Colt--Browning 14,7 mm — po 500 pocisków na km, bomby lub pociski rakietowe do 1450 kg.

Model został wykonany w skali 1:33. Przy opracowaniu modelu wykorzystano materiały nieżyjącego już niestety, znanego j cenionego modelarza, p. Bertolda Kuszkl z Katowic.

WSKAZÓWKI OGÓLNE

Prezentowany model jest bardzo trudny w budowie i budowę podejmować winni raczej modelarze zaawansowani. Szczególnie (trudny jest montaż belek kadłubowych, przy czym trudności dotyczą zarówno wykonania poszczególnych belek jak i zachowania symetria obydwu kadłubów względem siebie, tak w rzucie poziomym, jak i pionowym. Zaleca się przestrzeganie jak największej dokładności przy wycinaniu części, stosowanie dobrych klejów oraz unikanie pośpiechu, gdyż model nie należy do szybkościowych.

Z uwagi na stożkowy kształt nosa kadłuba oraz jego zakończenia, krawędziom wręg segmentów 1, 2, 5, 6 należy nadać odpowiedni skos. szlifując je na arkuszu papieru ściernego.

W zasadzie każdy modelarz ma swój wypróbowany klej oraz swoje sposoby i metody budowania modeli kartonowych, w związku z tym moje sugestie ograniczę do niezbędnych. Z dostępnych klejów po-