C

Rys. 2

Mniej zaawansowanym odradzam wykonywania wnętrza kabiny i wypuszczonego podwozia. Sklejenie osłony kabiny z tworzyw przezroczystych jest praktycznie niemożliwe. Należałoby zrobić odpowiedni tłocznik (kopyto) oraz matrycę i tłoczyć osłonę na gorąco, co wymaga pewnej wprawy. Z kolei poprawne wykonanie goleni podwozia potrzebuje lutowania i jest dość skomplikowane. Zresztą, samolot z wypuszczonym podwoziem traci na wyglądzie.

Z materiałów dodatkowych potrzebne będą: dobra tektura grubości ok. 1 mm, drut stalowy 0,5-0,7 mm, szpilki oraz grudka modeliny lub podobnego plastycznego tworzywa. Podstawowe narzędzia: ostre nożyczki (duże i

10-11/1996 r.

Rys. 4

małe), szczypce uniwersalne, liniał oraz skośnie ułamane kawałki żyletek lub ostry nóż modelarski bądź skalpel. Do poprawnego wykonania modelu należy użyć przynajmniej trzech rodzajów kleju: butaprenu (lub podobnego) do mocowania „na styk”, klejów nitrocelulozowych - do uzyskania sztywnej spoiny oraz wikolu (lub podobnych) - do dużych płaszczyzn.

Opis budowy

Kolejność prac przy modelu powinna postępować zgodnie z numeracją części, choć nie jest to regułą.

Całe arkusze XII i XIII naklejamy na tekturę, numery części wymagających podklejenia z innych arkuszy są podkreślone. Małe strzałki na sklejkach wskazują kierunek do przodu lub w dół.

Kadłub do segmentu nr 8 montujemy tradycyjnie, a więc oklejamy poszczególne segmenty wokół wręg, szlifujemy płaszczyzny styku.

Od piątego segmentu oś symetrii kadłuba ulega załamaniu i na tę spoinę trzeba zwrócić szczególną uwagę.

Wykonując osłonę kabiny z kartonu warto zrobić jej ożebro-wanie z elementów I, II, III, IV (na ark. XIII).

Rdzeniem całej konstrukcji jest płyta (cz. 25) wzmocniona i usztywniona elementami oże-browania, której wykonanie i części składowe przedstawiono na rys. 3 i 4. Wskazana jest najwyższa dokładność w ustaleniu jej symetrii względem kadłuba (rys. 1).

Scalając centralną część kadłuba oraz aondole silników, w miejscach, gdzie stykają się krawędzie sklejek, posługujemy się wąskimi paskami cienkiego, możliwie sztywnego papieru, naklejonego na krawędzie grzbietowe wręg bądź dźwigarów. Znakomicie ułatwi to montaż. Sklejki te wzorcowo umieszczone są na poszczególnych arkuszach i oznaczone symbolami X.

Ze względu na duże płaszczyzny, występujące w różnych miejscach modelu, doradzam podklejanie ich kawałkami kartonu o nieco mniejszym obrysie. Uchroni to przed ich zapadaniem się.

Montując skrzydła pamiętajmy, że mają one kąt wzniosu -2,5°, co w praktyce oznacza, że dolne ich płaszczyzny tworzą prostą, poziomą linię. Płytowe usterzenie poziome ma kąt wzniosu zerowy i wzmocnienia wewnętrzne typu skrzynkowego (cz. 80c). Stateczniki pionowe są równoległe względem siebie