ebook Typy Broni i Uzbrojenia 2 Samolot mysliwski Jak 1 Page

Wnętrze kabiny i wnęki podwozia malowano na kolor szary. Samoloty używane w LWP były malowane w wariancie letnim dwukolorowo. O przynależności państwowej świadczyły małe szachownice pod kabiną lub większe pod rurami wydechowymi. Na podstawie rozkazu nr 0108 Dowódcy Lotnictwa WP z dnia 11.07.1945 r. wprowadzono szachownice z 5- cm obwódką malowane zamiast gwiazd. Miały one wymiary: na płacie 0,7 m, na kadłubie i na sterze 0,5 m.

Samoloty francuskie miały miniaturowy znak lotnictwa wojskowego pod kabiną i trójkolorowy kołpak śmigła. Elementem dekoracyjnym był pysk rekina malowany na osłonie silnika.

Na kadłubie lub usterzeniu malowane były jedno-lub dwucyfrowe numery taktyczne. Stosowano barwy białe, żółte, pomarańczowe oraz czerwone i czarne w malowaniu zimowym. Kształt i wymiary cyfr nie były ściśle określone. Każdy samolot miał pod uste-rzeniem namalowany numer fabryczny o wysokości 4 cm. W lotnictwie radzieckim malowano na samolotach napisy fundacyjne, hasła, imiona własne samolotów i co było sprzeczne z przepisami — godła osobiste pilotów. Prototypy 1-26 malowano całkowicie na czerwono z biało-niebieskimi pasami na sterze kierunku.

ZASTOSOWANIE

Samoloty Jak-1 i Jak-7 należące do pierwszej generacji myśliwców Jakowlewa były używane przez lotnictwo radzieckie (obie wersje), polskie i francuskie (Jak-1 M). Planowano wyposażenie w Jaki-IM dwóch czechosłowackich pułków myśliwskich. Jaki-1 trafiły też do Jugosławii, kiedy 7.01.1945 r. zorganizowano w oparciu o sprzęt 236 radzieckiej dywizji myśliwskiej 11 jugosłowiańską dysizję myśliwską wyposażoną w myśliwce Jakowlewa. Jaki-1 w tej dywizji zostały prawdopodobnie zastąpione wkrótce samolotami Jak-3. W końcu lat czterdziestych kilka samolotów Jak-7 w wersji szkolnej otrzymało lotnictwo węgierskie.

Lotnictwo radzieckie. Samoloty j 7.-1 były jedynymi myśliwcami radzieckimi używanymi masowo od początku do końca wojny. Wersja Jak-1 była najlepszym radzieckim samolotem myśliwskim w latach 1941/42, a wersja Jak-IM do wiosny 1C43, kiedy to rozpoczęto masową produkcję Ła-SFM. Jak-7 był używany bojowo od początku 1942 r. do połowy roku 1944; wersja szkolna i samoloty używane do treningu były eksploatowane jeszcze po wojnie.

22.06.1941 r. lotnictwo radzieckie w pierwszej linii posiadało około 11 500 samolotów bojowych, w tym ok. 6000 myśliwców w 80% przestarzałych. Lotnictwo floty liczyło 1445 samolotów, z tego 655 myśliwców (według innych źródeł 763). Zaatakowane okręgi wojskowe miały 5540 samolotów, z tego 3270 myśliwców, ale tylko 980 nowoczesnych (głównie MiG-3). Samolotów Jak-1 na froncie znalazło się kilkadziesiąt, np. Front Zachodni posiadał 20 samolotów Jak-1 i 992 inne samoloty myśliwskie. Flota bałtycka posiadała 8 samolotów Jak-1 i 360 innych myśliwców.

W pierwszych tygodniach wojny działały jedynie nieliczne eskadry wyposażone w Jaki, część przejmowanych przez lotnictwo maszyn kierowano do obrony Moskwy, gdzie już 22.06.1941 r. w pułkach PWÓ (obrony przeciwlotniczej) znajdowało się 95 Jakiw. Do końca 1941 roku największa liczba Jakiw była użyta w obronie Moskwy (4 pułki) i Leningradu. Liczba Jakiw w jednostkach frontowych wzrastała wolno, np. 10.07.1941 r. Front Zachodni posiadał 16 Jakiw, a 16.08.1941 r. 35 Jakiw. Po zakończeniu bitwy o Moskwę, w której odznaczył się m.in. 6 korpus PWO wyposażony także w Jaki, lotnictwo, armijne Frontów Zachodniego i Kalinlńskiego posiadało 8 pułków wyposażonych w Jaki (20, 66, 163, 188, 236, 237, 518, 521).

Wiosną 1942 r. lotnictwo myśliwskie otrzymało także samoloty Jak-7, a szkoły lotnicze Jak-7W. Latem i jesienią 1942 r. Jaki pierwszej generacji coraz liczniej pojawiały się na froncie i zanim użyto Jakiw-9 i Ła-5 stanowiły około połowy wszystkich radzieckich myśliwców.

Na Jakach walczyło wielu znanych pilotów radzieckich. Byli wśród nich dwukrotni Bohaterowie Zw.