PRZEKRÓJ SAMOLOTU MYŚLIWSKIEGO JAK-3;
T - zbiornik cieczy chtodzqcej, 2 — rury wydechowe, 3 — silnik, 4 - chwyt powietrza, 5 — pompo paliwo, 6 - mechanizm podwozia, 7 — lewy zbiornik paliwo. 8 - nadajnik prędkościomierza, 9 - lewe światło pozycyjne. 10 - chłodnica cieczy chłodzącej. 11 - tufy działek, 12 — mechaniczny wskożnik położenia podwozia, 13 — celownik P8P. 14 — drążek sterowy, 15 — fotel pilota wykonany z blachy stalowej o grubości 9 mm, Id - płyto stołowa o grubości 9 mm chroniąca głowę pilota, 17 - tylna szyba pancerna. 18 -radiostacjo pokładowa, 19 - butla sprężonego powietrza, 20 - mechanizm kółka ogonowego
Płat dwudżwigarowy nled2lelony, o konstrukcji mieszanej, kryty był sklejką brzozową o grubości 2,5 mm, a następnie w całości oklejany płótnem. Dźwigary wykonano z kutego duralu, co znacznie podniosło Ich wytrzymałość, a Jednocześnie zapewniało lekkość. Część żeber wykonana była z duralu, a część z drewna. W celu usztywnienia konstrukcji zastosowano dodatkowy układ podłużnie. Skrzydła mocowano do kadłuba w dwu punktach. Przejście aerodynamiczne skrzydeł w kadłub wykonane było z blachy duralowej. W skrzydłach znajdowały się luki, w które było chowane podwozie. Od dołu skrzydła kryte były częściowo odejmowanymi osłonami duralowymi, w miejscach umieszczenia zbiorników paliwa, co ułatwiało do nich dostęp.
Klapy typu Schrenk umieszczono między lotkami a kadłubem. Wychylały się o kąt 50“ w dół. Napęd klap hydrauliczny.
Lotki konstrukcji metalowej, kryte płótnem, zawieszono na osi nierównoległej do krawędzi natarcia, co zapewniało kompensację. Wychylenie lotek +22" —12". Napęd za pomocą popychaczy.
USTERZENIE konstrukcji drewnianej, kryte sklejką, o grubości 2,5 mm, a następnie oklejone płótnem. Stery kierunku i wysokości miały konstrukcję metalową krytą płótnem. Stery wysokości wyposażono w kompensację masową umieszczoną we wnętrzu kadłuba. Przejścia aerodynamiczne do kadłuba wykonane były z blachy duralowej. Ster kierunku zaopatrzony był w klapkę wyważającą nastawianą na ziemi, a stery wysokości w klapki wyważające regulowane z kabiny pilota. Napęd sterów: kierunku za pomocą cięgieł 5SS-TGZ, sterów wysokości za pomocą popychaczy. Wychylenie sterów: kierunku ±25", wysokości ±20".
PODWOZIE główne dwukołowe, chowane w locie, składało się z goleni, do których za pomocą półosi mocowane były koła o wymiarze 600 x 180 mm, wyposażone w hamulce pneumatyczne. Goleń miała amortyzację olejową 1 była mocowana do przedniego dtwigaru za pomocą sworznia. Mechanizm chowania podwozia głównego napędzany był pneumatycznie (ciśnienie instalacji 25 atm) i składał się z cylindra z tłokiem oraz układu dźwigni W skrajnych położeniach podwozie było blokowane przez specjalne zamki. Do goleni przymocowane były duralowe osłony składające się z dwu osobnych części. Trzecia część osłony podwozia mocowana była do skrzydła i miała jedynie układ sprężyn utrzymujący Ją w położeniu otwartym Podczas chowania podwozia kolo. naciskając na dźwignię, pociągało za sobą osłonę. Koło ogonowe, chowane w locie, o wymiarze 255 X 110 mm, mocowane było do goleni mającej amortyzację olejową. Mechanizm chowania koła — pneumatyczny o takich samych parametrach, jak mechanizm kół głównych. W położeniu schowanym koło ogonowe kryte było osłonami duralowymi. Dostęp do mechanizmu koła ogonowego zapewniał specjalny wziernik z lewej strony kadłuba. Amortyzator koła ogonowego mocowany był do ramy kadłuba z pomocą złącza kulowego, pozwalającego na sprzężenie ruchu koła ogonowego z ruchem steru kierunku.
ZESPÓŁ NAPĘDOWY stanowił dwunastocyllndro-wy silnik M-10SPF w układzie „V” o mocy 1280 KM. chłodzony cieczą. Silnik napędzał trójłopatowe śmigło metalowe o zmiennym skoku, sterowane hydraulicznie y/lSZ-lOS SW-0.1. Rury wydechowe wyprowadzone były indywidualnie z każdego cylindra 1 w celu zmniejszenia oporu aerodynamicznego osłonięte owiewkami. Silnik wyposażony był w Jednostopniową sprężarkę AK-50. Chłodnica cieczy typu OP-554 miała pojemność 75 dm* i umieszczona była w specjalnym tunelu, w dolnej części kadłuba, za kabiną pilota. Regulacja chłodzenia silnika odbywała się za pomocą układu żaluzji sterowanych ręcznie z kabiny pilota.
INSTALACJA PALIWOWA składała się z trzech zbiorników, z których dwa, o pojemności 185 dm1. umieszczone były w skrzydłach i połączone z trzecim zbiornikiem wyrównawczym o pojemności 14 dm1, znajdującym się w kadłubie. Wszystkie trzy zbiorniki wykonano z materiału samouszczelniają-eego się.
10