Drzewo życia#0

13-15. Śmierć miała dwa oblicza — jedno dobrze nam znane, symbolizowane przez sylwetkę kościotrupa z kosą w rękach, drugie wyobrażane przez kukłę urodziwej dziewczyny, zwaną Marzanną — personifikację zimy i śmierci W tej dwoistości zawiera się złożoność ludowych poglądów na akt śmierci. Był on bowiem pojmowany nie tyle jako bezpowrotne odejście, utrata życia, lecz jako skomplikowany proces przejścia od jednej formy istnienia do drugiej, jako misterium nierozłączności końca i początku. Personifikacja śmierci — to istota zabierająca życie, ale równocześnie umożliwiająca poczęcie nowego, tak jak zima — okres wegetacyjny stanowiący odpowiednik śmierci — tylko poprzedza wiosnę.