DSC00003 (13)

SZLIFOWANIE

1. Wiadomości ogólne

Szlifowanie jest jednym ze sposobów obróbki ściernej. Polega na usuwaniu naddatku obróbkowego za pomocą narzędzi - ściernic, o nieokreślonej liczbie i kształcie ostrzy. Umożliwia obróbkę materiałów o dużej twardości.

Podczas szlifowania ruch główny wykonuje ściernica, obracająca się wokół własnej osi. Ruch posuwowy - w zależności od odmiany szlifowania - może wykonywać przedmiot obrabiany lub ściernica.

Szlifowanie stosowane jest do obróbki zgrubnej z wysoką wydajnością oraz do obróbki wykańczającej różnych przedmiotów obrabianych. Najczęściej jednak szlifowanie jest końcową operacją obróbki skrawaniem - uzyskiwana jest wówczas duża dokładność i mała chropowatość powierzchni obrobionej.

Pod względem fizykalnym proces szlifowania jest bardzo złożony. Wynika to z.

-    dużej, bliżej nie określonej liczby ostrzy biorących udział w skrawaniu,

-    bliżej nieokreślonej geometrii poszczególnych ostrzy ściernicy

-    dużych prędkości ruchu głównego (rzędu kilkudziesięciu m/s),

-    małych głębokości skrawania, które podczas szlifowania wykonywanego jako obróbka wykańczająca są rzędu kilku tysięcznych i kilku setnych części milimetra,

-    bardzo krótkich chwil styku pojedynczych ostrzy z materiałem obrabianym (rzędu kilku stutysięcznych do kilku tysięcznych części sekundy),

-    wysokich temperatur chwilowych (do 1200°C nawet, podczas szlifowania z użyciem chłodziwa).

W porównaniu z innymi sposobami obróbki szlifowanie cechuje szereg zalet, a między innymi:

-    duża dokładność obróbki, rzędu tysięcznych części milimetra,

-    duża gładkość powierzchni obrobionej (przeciętnie na szlifierkach uniwersalnych uzyskiwana jest chropowatość powierzchni obrobionej rzędu Ra = 0,32pm -1,25pm), -możliwość obrabiania przedmiotów wykonanych z materiałów o bardzo dużej twardości.

Klasyfikacja odmian szlifowania dokonywana jest najczęściej w oparciu o kształt powierzchni obrabianej. Można wtedy wyróżnić:

-    szlifowanie powierzchni obrotowych (najczęściej walcowych i stożkowych),

-    szlifowanie powierzchni nieobrotowych (najczęściej płaszczyzn).

2. Parametry szlifowania

a)    prędkość skrawania v_c (prędkość obwodowa ściernicy v₈) - jest zależna od doboru ściernicy i jej dopuszczalnej prędkości obwodowej; w szlifowaniu konwencjonalnym dopuszczalne są prędkości obwodowe ściernic wynoszą od 30 do 35 m/s

b)    Prędkość obwodowa przedmiotu v_w — jest obliczana na bazie normatywów określających stosunek K; jest ona znacznie mniejsza od prędkości obwodowej ściernicy i w przybliżeniu odpowiada jej prędkości, tylko w m/min; zwiększenie tej prędkości powoduje zwiększenie chropowatości ściernicy

c)    dosuw ściernicy — dla obróbki wykańczającej wynosi 2-3 p.m; ma on wpływ na liczbę przejść ściernicy, a tym samym na czas procesu szlifowania