DSC00076 (17)

raturę wrzenia cieczy można łatwo wyznaczyć, jeśli znamy zależność prężności pary nasyconej od temperatury. Prężność pa

ry nasyconej nad cieczą rośnie wzrostu temperatury, a w miarę

Bys.42. Prężność par nasyconych w funkcji temperatury.

początkowo powoli w miarę dalszego wzrostu — coraz szybciej. Charakter tej zależności ujmuje prawidłowo wykres /rys.42/. Prężności par wielu cieczy podają tablioe w odpowiednich kalendarzach. Jednakże w wielu przypadkach posiadamy jedynie jedną lub dwie wartości prężności par nasyconych, odpowiadające właściwym temperaturom, a musimy wyznaczyć prężność dla całego ob -szaru temperatur.. Posługujemy się wtedy równaniem Clausiusa

dp    L

gdziei

I - ciepło molowe parowania;

?_c, 7^ - objętości molowe cieczy i gazu /w temperaturach' odległych, niższych od temperatury krytycznej/.

Biorąc pod uwagę, że w temperaturach odległych od temperatury krytycznej V. jest małe w stosunku do V_ i stosując równanie gazów doskonałych dla pary - możemy napisać

dp L L. p _ L . p.

"cCt | TT7^ ⁼ TtST ⁼ g _#

Stąd

dp    L    dt

P    S

W pewnym zakresie temperatur możemy uważać, że ciepło parowania jest stałe, wobec tego możemy scałkować ostatnie równanie

lnp ---g- . -yjr- + const    /118/

W układzie lnp, ę zależność podana równaniem /118/ przedstawia się jako linia prosta. Jeśli zatem many dwie prężności par nasyconych i odpowiadające im temperatury, możemy nary

Eys.43. Prężność par nasyconych.

sować linie przedstawiające zależność /118/ i odnaleźć prężności par w temperaturach pośrednich, iia rys.43 podano przykładowo sposób wytycza -nia omawianej krzywej«

Metoda Duhringa. Dla podobnych pod względem chemicznym substancji można napisać następującą zależność

/119/

const

gdzie: ^ i tg - temperatury wrzenia obu cieczy pod pewnym, jednakowym dla obu cieczy ciśnieniem p; i tg — temperatury wrzenia pod innym, ale również jednakowym dla obu cieczy ciśnieniem p'.

Jedną z cieczy obierany jako ciecz wzorcową. Z danych dla cieczy wzorcowej — kreślimy w układzie-1^ i p^ krzywą prężności par nasyconych /rys.44/. Znając odpowiadające ciśnieniom pip' temperatury t^ i tg oraz t£ i. tg- kreślimy w układzie t* i tg prostą pomocniczą odpowiadającą równaniu /119/. Wreszcie z krzywej wzorcowej i prostej pomocniczej,w sposób wskazany na rys.44, przechodzimy poszczególnymi punktami na krzywą prężności pary cieczy B.

69