DSC00078 (17)

a z niej przejść na krzywą prężności par nasyconych roztworu. Ha rys.45 podano typowe linie Duhringa dla roztworów.

Temperatura wrzenia roztworu w aparacie przemysłowym zależy nie tylko od zawartości ciała rozpuszczonego, ale także /niejednokrotnie w wysokim stopniu/ od depresji hydrostatycznej i hydraulicznej.

Depresja hydrostatyczna jest spowodowana tym, że warstwy dolne roztworu w wyparce pozostają pod ciśnieniem słupa cie -czy. Ścisłe ustalenie depresji hydro statycznej /a*/ w wypar -kach jest niemożliwe, gdyż znajdująca się w nich mieszanina pary i cieczy jest w nieustannym ruchu i stosunek pary do cieczy ustawicznie się zmienia, średnio depresję hydrostatyczną przyjmuje się równą 1 - 3° z tym, że gdy słup cieczy jest wysoki - przyjmuje się wartość wyższą.

Depresja hydrauliozna a" wywołana jest hydraulicznymi oporami przewodów do przesyłania pary. W wyparkach przyjmuje się |p| 1°C.

W wyniku istnienia depresji temperaturowej A¹ , depresji hydrostatycznej a* , depresji hydraulicznej zmniejsza się różnica pomiędzy temperaturą wrzenia cieczy i temperaturą ścianki. Temperatura wrzenia roztworu t wynosi ostatecznie

t S A + S    /120/

gdzie

A-A^{/ +} A*+A^w

2.5.3. Ciepło parowania

Przybliżona reguła Troutona stwierdza, że stosunek molowej entalpii parowania do temperatury bezwzględnej parowania pod ciśnieniem normalnym jest stały i wynosi 22

-£- = 22    /121/

Według Lewisa stosunek L/T jest dla wszystkich cieczy chemicznie podobnych tą samą funkcją stosunku p/T. Dla cieczy wzorcowej, np.wody, możemy sporządzić tego rodzaju wykres w układzie p/T_fL/T. Znając dla cieczy badanej wartości pil, dla danej temperatury T możemy określić jeden punkt nowego wykresu funkcji

-r[r- = f/“fy~/    /i22/

i przez ten punkt poprowadzić krzywą równoległą do krzywej wzorcowej /o stałej pionowej odległości/.

P/r

Bys.46. Wykres Lewisa.

2.5.4. Mechanizm wrzenia cieczy

Obserwując zjawisko wrzenia cieczy stykającej się z gorącą ścianką, można zauważyć że na ściance istnieją punkty, miejsca czynne, w których powstają pęcherzyki pary. Przy silniejszym ogrzewaniu zjawiają się nowe punkty wytwarzające pęcherzyki pary. Im powierzchnia ścianki jest bardziej chropowata, tym punktów czynnych jest więcej. Utworzone pęr cherzyki osiągają pewną wielkość, odrywają się od ścianki i szybują ku powierzchni cieczy, stopniowo rosnąc po drodze.

Dla wyjaśnienia mechanizmu wrzenia cieczy Jacob zana -lizował przede wszystkim rozkład temperatury cieczy wrzącej. Wiemy jak wygląda rozkład temperatury w ciałach stałych, warunkowany przez przewodnictwo /patrz rys.47a/j wiemy rów -nież jak wygląda rozkład temperatury w cieczy płynącej ru -chem burzliwym po ściance grzejnej /rys.47b/. Przebieg po -ziomu temperatury cieczy wrzącej jest również bardzo charakterystyczny; został on przedstawiony na rys.47c. Przede

73