DSC00089 (20)

pary odparowuje 2 kg wody, gdyż para wtórna z I działu odparowuje dodatkowo 1 kg wody w II dziale; w rezultacie rozchód świeżej pary grzejnej w dwudziałowych wyparkach wynosi 0,5 kg na kilogram odparowanej wody. 17 rzeczywistości zużycie świeżej pary na 1 kg odparowanej wody jest wyższe i wynosi:

1,1 kg

0,57 kg jpt kg 0,3 kg. 0,27 kg

w wyparce jednodziałowej w wyparkach dwudziałowych w wyparkach trójdziałowych w wyparkach czterodziałowych w'wyparkach pięciodziałowych

Zysk osiągnięty w wyparkach-wielodziałowych na zużyciu pary grzejnej jest duży, jednakże trzeba wziąć pod uwagę koszty ^urządzenia kondensującego pompy próżniowej, a przede wszystkim koszt na zwiększenie powierzchni wypamej /proporcjonalny do ilości wyparek/. Powierzchnia grzejna wyparek musi się tyle razy zwiększyć, ile razy zmniejsza się zużycie pary. Dlatego w praktyce nie opłaca się nadmiernie zwiększać ilości działów i ogranicza się ich ilość do 3 - 5.

Kależy dodać, że układ przedstawiony na rys.61, gdy roztwór i opary płyną we współprądzie, nie zawsze jest najkorzystniejszy. Wprawdzie w układzie takim, wskutek istnienia próżni-na końcu układu - roztwór płynie samorzutnie. Jednak w os-taniej wyparce, gdzie panuje najniższa temperatura, lepkość roztworu jest największa, a wskutek tego przenikanie ciepła najsłabsze. Wreszcie świeży roztwór, wchodzący do I działu musi być uprzednio podgrzany do stosunkowo wysokiej temperatury. Dlatego niekiedy wprowadza się świeży roztwór do działu ostatniego i przepompowuje do kolejnych działów o coraz niższym numerze. Wtedy wstępne podgrzanie cieczy może być niższe, a roztwór o najwyższej lepkości trafia do działu o najwyższej temperaturze i jego podwyższona ruchliwość w tej temperaturze ułatwia przenikanie ciepła.

Omówimy jeszcze inny sposób wykorzystania pary wtórnej z wyparek.

| wyparce przedstawionej na rys.62 - świeżą parę wprowadza się jedynie celem podgrzania roztworu do wrzenia. Następ-

nie odbieraną parę wtórną spręża się w kompresorze do ciśnienia odpowiadającego parze świeżej i wprowadza do wyparki jako parę grzejną. Odtąd dopływ świeżej pary potrzebny jest jeay -nie tylko w tej ilości, którą jest potrzebna do pokrycia strat cieplnych.

Paro Yftorną

Rys.62. V7yparka z mechaniczną pompą cieplną.

'.V wyparce, przedstawionej na rys.63, zastosowano inżek-tor wprowadzający parę świeżą w ilości i pod ciśnieniem wystarczającym do zagrzania i częściowego sprężenia pary wtórnej . Mieszanina obu par osiąga ciśnienie i temperaturę wys -tarcsającą do uzyskania odpowiedniej różnicy temperatur po -między parą a roztworem. Nadmiar uzyskanej pary wtórnej można wykorzystać do ogrzewania następnych działów układu wyparek wielodziałowych i podgrzania świeżego roztworu. Zastosowanie inżektora parowego jest prostsze, tańsze i wygodniejsze niż mechaniczna kompresja pary opisana w poprzednim przykładzie.

95