Df MMP
POlfelAWł TEORETYCZNE PROGRAMOWANIA LINIOWEGO
Ekieaiy ilybn luwiiq
fi" - mmmmimmaigotiŁziarwHAjir—n |r i
x«rfi" attor • iM »>dinrcrywisj) ca -** j: I
Sw<. *•I.JL—„■) I' 1
•dw «*■ aut«w> Lafau^liB[«^«diUi. • xi,x:.—, u e łf
Dułan
jeaA Tł^ję, = • tk. t X. i - /. 2,... t) <*[«j
>4
pen cm ae autiAje a. . są ro—e asa ( $yaba) 0 amm v»ckux «mm\ w pa saraegg M"%
• (JUmł »i<M>rw jest JakMiu aiesn. jeżeli chocta: jeden : n*ch /rur
hrtwuw poaiaM
EfeBgfaśa
Układ weUorów Xi, x;,—, Xt c R" nabywamy tomowo oie/aJc/nwn jeżeh M
zachodu tylko. gdy wszystkie k, » 0 (i - #, ?......4/
| W okładać wektorów tomowo nuaałemych ładnego z łych Hektorów mc można przedstawić jako kombinacji tomowej pozostałych.
• Wektory jednostkow e » przestrzeni fi* stanowią układ tomowo niezależny
• Maksymalna liczba tomowo niezależnych wektorów w przestrzeni fi? wynosi
Mówimy. te skład Jtfc łj —, z* c 5 razpaa Au S . jcaA Jka
kjzriepo jrtf S stoiejąadoc ij cK, (t- 1,2. ...Uk
cm Lad; daa* Aui 5 mbh (ncdsamc jato kcuhuKję kanią
włuw XI. Xj,—>Xt.
Defi—cu
Bara Amen S waaywmms Bm»« umir łay okład wdtk».'v> xt. x-, _ x» e S
• f a~fcu ■> kania nwnugyrń hrę ~hpm Sjat niow sssśsrmalmtf fcafcr vtoii> iwoftatoycł aakratyś hi £
• Dwndn ziefr a tmema maeśemyck wefcorów meiei^cjick <da /ajwłn j»u JT jess baaąpnesBotm I*
• M) ustakmg kary £ 11* łs — k» > Aoni Sd»okrrfaM«6 £
rrziJs-:-*..: «r spasałjedttenacmjjakokomłetAjf lo2sn« kImw
łaiy
Ntd Sc Jt“ zawiera skoncaaaą Kobę wektorów £° («,4b—, «. ] Wtedy zbór jnanipRsktłMĆjAoBaaea .4 typa • * *. k»órq fcołęuc kołumny są ■ kmentami zboni £
Jcżełi macierz .4 jest rzsda u ( zakładany. ±c ąćga k id Lohuuy macierzy 3 ■nożna tak uporządkować, aby
gdzie: -.4* jest macierzą at x jh, złozonąz koiunu bazowych nuekrzy .4,
-.4* jest macierzą m\n-m ziozooą z pozostałych koturnu macierzy .4.
Układ równań liniowych
■
f*
można przedstawić następująco:
>u /U
gdzie: z/ są składowymi wektora z stojącymi przy kolumnach bazowych, natomiast x* są składowymi stojącymi przy kolumnach mebazowych.