DSC00095

Za twórcę i głównego przedstawicicla tej teorii uważa się Jamo, Briana Quinna. który na podstawie retrospektywnych wywiadom przeprowadzonych w dużych amerykańskich przedsiębiorstwach, sformułował następujące zasady logicznego inkrcmentalizmu [29, s. I3S|-.

•    Strategie najczęściej nie są wynikiem formalnego procesu top-tiown, lecz rozwijają się raczej nieplanowo w tzw. strategicznych subsySternach, czyli oddziałach („dywizjonach") lub obszarach funkcjonalnych (marketing, finanse, produkcja!, które reagują na zmiany w otoczesra.

•    Głównym zadaniem naczelnego kierownictwa powinno być nic tyle rwwuame optymalnych strategii, ile elastyczne i ewolucyjne sterowanie mau na podstawie zmieniającej się ..wizji sukcesu”.

•    Konieczne jest. aby naczelne kierownictwo mogło zawsze ingerować » ten proces, próbując go zmieniać i porządkować.

•    Naczelne kierownictwo powinno zabiegać o uwrażliwienie or-fMtaacp na szanse i wyzwania przyszłości, ustawicznie troszczyć się o drożność kanak>w komamkacp. wykazywać elastyczność.

•    -    . ' ie boczenia powoduje, że przyszłość jest niepewna,

nakży więc ilupncmo. nkremeniałnie reagować na szanse i zagrożenia swatane przez otoczenie

R«7**j jak© »;• korzyurwanie nadarzających się okazji

Tc podeście do rozwoju organizacji opiera się na tzw. teorii chaosu. Głosi ona, ze » zmiennym otoczeniu często nic można uzyskać zadowalających wyników ani poprzez ukierunkowanie na zamierzone cele. które staja s*e ..ruchome”, ani też za pomocą szczegółowego zaplanowania sposobów ich osiągnięcia. Rozwoju nie da się planować, decydujące znaczenie ma przypadek, czyli sztuka wykorzystywania nadarzających we okazji Taka ..anarchiczna wizja" organizacji prawdopodobnie najlepiej oddaje stan panujący dzisiaj w Wielu przemysłach, zwłaszcza w krajach przechodzących transformacje społeczno-gospodarczą.

Okazje zdarzają się wielu firmom, ale sukces osiągają tylko to, które potrafią je wykorzystać. Dowodem na to są liczne fu/je i akwizycje czy też pomyślnie zrealizowane wspólne przedsięwzięcia i alianse.

Przedstawionych stylów strategicznego rozwoju nie należy traktować w sposób wartościujący i normatywny. Rozwój zawsze jest tylko pewną możliwością, której wykorzystanie zależy od wielu ayimików wewnętrznych i zewnętrznych. Z pewnością nie można traktować jej w kategoriach jednej, najlepszej drogi (one best way).

We współczesnym podejściu do rozwoju kładzie się przede wszystkim nacisk na pewien sposób myślenia, a nic na konkretne techniki ery metody. Pomyślnie realizowane przedsięwzięcia rozwojowe cechuje całościowość i wielowymiarowość. W tym kontekście na szczególną uwagę zasługuje tzw. business re-engineering. stosowany w latach dziewięćdziesiątych w wielu firmach na święcie [26]. Twórca tej koncepcji, Michael Hammer, stwierdził, iż w praktyce najważniejszym momentem osiągania wzrostu efektywności i skuteczności działań jest przerwanie ciągłości dotychczasowego ich przebiegu. Okazuje się bowiem, że firmowa tradycja niejednokrotnie utrudnia dostosowywanie się do zmieniającego się otoczenia. Jako były informatyk M. Hammer zwrócił uwagę na niebezpieczne i szkodliwe praktyki wielu firm, które idąc z duchem czasu wprowadzały komputery do automatyzowania mało efektywnych i przestarzałych operacji. Działania te można porównać z asfaltowaniem polnych ścieżek. Zgodnie z zasadami re-engraeerińgu firma powinna być zorganizowana według procesów, a nie funkcji, a więc należy na przykład położyć nacisk na sposób realizacji zamówień w przedsiębiorstwie, a nie na odosobnione funkcje, takie jak marketing czy produkcja. Dzięki temu można:

•    ocenić, czy i dlaczego nasze sposoby tworzenia wartości są lepsze lub gorsze od stosowanych przez konkurencję.

•    wyeliminować działania, które pochłaniają czas i energię, lecz nie tworzą wartości.

Zastąpienie podejścia ..strukturalnego” podejściem „procesowym” oraz podkreślanie oczekiwań (wartości) postrzeganych przez klientów powoduje, że źródeł re-engineeringu można doszukiwać się w szeroko stosowanej wcześniej metodzie analizy wartości [45],