DSC00202

rH/łOWf    fiTłCllNIKA £1 - Z. NA

1O0

łamani* pr.»w«i i wywijanie s«0 o<l odpowlo<UJalno*cl — *o niektóro 2 zakazanyofi ." * aalyafakcjl. *<tóre w ekonomii f>sy-ctticjrncJ neurotyka reprezentu/e t>*idZ to odbieranie /nnomu utraconego JOŁJtssjrrfcG. t>s*ct* też Koro. odszkodowanie, rekompensatę. Jaka frjrryr spłaca podmiotowi za poniesiona stratę. Roszczenia neurotyków wobec fr*n&go (dla przyKłocfu. „Arfo/ rodzica rtiG da// rrt/ wysfar-cz2?/aco m//otó/. uznan/a / &f>roŁ>**ty'") nie znoją umiaru. Zrezygnowali z ^Tp/ssonce w nadziei zyskania szacunku /nne^gro. a do stoli znacznie mniej niz się spodziewali.^ Mówiąc w kategoriach freudowskich, kobiety nigdy r»#o przestany mleó pretensji do matek o pozbawienie ich penisa. Mifogó i szacunek. otrzymane w drodze kompensowania tej wyobrażentowe; straty, sa uważane za nieadekwatne, nicswystar> czające. Meżczyżn i z Kolo i nigdy nie pokonają lęku kastracyj nego odczuwanego w obliczu tego. co uważaj za najważniejsze decyzje życiowe. Co więcej, mają poczucie, że niezależnie od tego, co zrobią nigdy nie usatysfakcjonują swoich ojców — Ich oczekiwań, wymagań, kryteriów i ideałów. Lizo a raf o ze strony ojców Jest postrzegane za* wszą Jako uzależnione: od osiągnięć. 2 tego powodu mężczyzna nigdy nie może spocząć. niezależnie od tego. jak wiele już osiągnął. Według Freuda i wielu Innych analityków, psychoanaliza rzadko Mady Jest w stanie pomóc anollzantowl przekroczyć to postawę względem własnej Kastracji. Protest neurotyka przeciw kastracji, przeciw złażonej ofierze Jest generalnie nie do pokonania, nie do

przejścia.

Lacan twierdzi Inaczej. Jego odpowiedzią na problem monolitycz* ney _msKały Kastracji- jest przekroczenie fantazmatu pierwotnego, Ktdrp umożliwia Konfrontacja z pragnieniem analityka. Wszelkie interwencje anaUtyKa. wticzając w to skandowanie sesji, prowadzić mogo do rekonflguracjl fantazmatu pierwotnego analłzanta. a tym samym do powstania nowej relacji (lub postawy wobec) względem innego - względem pragnienia innego ł jouissnnco innego. Płerwot-ne uwiązanie pragnienia analłzanta jest .wstrząśnięte*, .podrażnić . Pragnienia przestaje być substytutem satysfakc,.. przestaje być przeszHodo w pogoni za satysfakcja.*⁴¹

'*'"^rfo Pam/orad. te fanuumat pierwotny me Istnieją jako takt ~ ~ .ISf*’⁰***⁰'*"’ "^r’°"'^cv    00 Konstruowany i rekonstruowe-

^y    mrtmiuy. W pmmym sensie, fantatmat pierwotny jest

mimm mms m

.odswW i ctol sieci fantazji pojawiających się w trakcie terapii. Jetell praca analityczna jest iwystarczająco zaawansowana „Mm dostrzec, te Mnie to jest pozycja przyjęta przez podmiot wobec powodu odpowiedzialnego za tak wiele wyborów i działali podmiotu,

Do czasu, idy pozycja ta zostanie rozpoznana, bez wątpienia ulegnie jut jakiejś zmianie, Dokładnie to samo odnosi się do freudowskiej ,sceny pierwotnej’. Jest to nie tyle realna scena, której dziecko było świadkiem w określonym momencie swojego tycia, co raczej dziecięcy twór - być mote oparty na wielu obserwowanych, zasłyszanych l/lub wyobrażonych scenach - który podlega rekonstrukcji I jednoczesnej transformacji w trakcie analizy,⁴ⁱ

Separacja od Analityka

Ostateczna walka w analizie-walka o to, byanalizant wziął odpowiedzialność za własną kastrację w miejsce ciągłego domagania się od Innego kompensacji za nią - rozgrywa się między analizan-tern, a analitykiem, W walce tej analityk reprezentuje Innego (a jednocześnie utracony obiekt), Analizant musi byó doprowadzony do punktu, w którym przestaje winló analityka Ijako Innego lub jako obiekt) za swoje problemy lnie domaga się jut od niego rekompensaty. Jednocześnie, analizant - stojąc w obliczu stałego pragnienia analityka by kontynuował analizę - musi znaleźć się w punkcie, w którym tyczenia (w/sbj analityka jut go nie powstrzymują,

Jeśli rzeczywiście takie siły I tendencje działają pod koniec analizy - a zarówno Freud, jak i Lacan zdają się na to wskazywać - nie powinno być dla nas zaskoczeniem, jeśli analiza kończyć się będzie jak swoista bitwa, w której postawa analizanta wobec kastracji, wobec poświęconego joulssm zmienia się, a utracony obiekt jest koniec końców porzucony, Przy czym porzucenie obiektu dokonuje się nie tyle poprzez rezygnację, co raczej - Jak mówi Lacan-poprzez.wstrząśnięcie’, nagłą zmianę perspektywy: rekon-ligurację fantazmatu pierwotnego. Bardziej prawdopodobnym jest, te proces ten będzie bezładny, niezdmyfśfjdn Opanowany i .pojadany', Jak mówi FieUlGdy m