gdzie A i B - stałe charakteryzujące ośrodek. Dla pryzmatu o niewielkim kącie łamiącym kąi minimalnego odchylenia
A
AA
d5_
dA
Odchylenia promieni odpowiadających różnym długościom fali są^, światło ulega rozszczepieniu (dyspersji). Dyspersję dla obszaru RM I widma widzialnego - zwaną dyspersją średnią, można zapisać jako I nP~”c nD-l '
gdzie nF,nc,nD - odpowiednio współczynniki załamania dla światła niebieskiego (A = 486. lnm), czerwonego (A = 656.3 nm), żółtego (X = 5 89.6 nm). Wartość dyspersji dla szkła kronowego A = 0.02 (niska dyspersja), dla szkła flintowego A = 0.033 (wysoka dyspersja). Graficzna zależność współczynnika załamania od długości fali nazywa się krzywą dyspersji.
Zdolność rozróżniania dwóch sąsiednich długości fali X, X+AX nazywa się chromatyczną zdolnością rozdzielczą pryzmatu 91
93 =
i jest to stosunek długości fali X do minimalnej różnicy długości fali AX, którą można rozróżnić, Można wykazać, że
93 = a
gdzie a jest szerokością wiązki światła padającej na pryzmat.
Do zmiany kierunku rozchodzenia się promieni służy pryzmat pięciokątny. Promień ulega odbiciu od posrebrzonych powierzchni pryzmatu (zaznaczonych grubą linią) tworzących ze sobą kąt (p i wychodzi odchylony o kąt 2<p.
7. Spektrometr pryzmatyczny
_Spektrometr pryzmatyczny jest urządzeniem służącym do
pomiaru długości fali widma. Jeśli układ skonstruowany jest tak, że widmo można obserwować gdym okiem, to nazywamy go spektroskopem, jeśli widmo rejestrowane jest np. na kliszy
fotograficznej - spektrografem. Konstrukcje spektrografów mogą być różnorodne. Ten zastosowany w ćwiczeniu składa się z trzech pryzmatów: na dwóch zachodzi dyspersja (PI, P2), trzeci (P3) służy do zmiany kierunku promieni.
Pryzmat P3 połączony jest z bębnem spektrografu w taki sposób, że obrót bębna powoduje równię jego obrót wokół osi przechodzącej przez środek pryzmatu. Sprężyna S powoduje likwidację ewentualnych luzów na gwincie śruby kólimator powodującej obrót pryzmatu.
Położenie wybranej linii widmowej o danej barwie (długości) wyznaczamy ustawiając tę linię na wskazówkę widoczną w polu okularu lunety. Położenie danej linii
Aczyrujemjr Mętność położenia ■ nazwę krzywej dy
i jjl. Metodologia t
I ppyrządy: spektroskop
1. Rurkę Pltickera zasilającym rurl Uwaga: Napięć szczególną ostre wykonać w obe<
2. Ustawić rurkę U dodatkowo ośw widma ciągłego
3. W celu wyskalo widocznych lini
4. Dla wybranej lir
5. Zamienić rurkę przez prowadzą widmowych.
6. Wyniki pomiarć
13
IV. Obliczenia
1. Na podstawie po
2. Wykreślić zależi
3. Przeprowadzić p helu, wykorzysti
4. Wyznaczyć dług
224