DSC00273 (23)

JC, — li X_eff ^eff.llm ^effillm ^>    (4.9)

•^Sil'(^etoł+^^,/2 —Oj) = W f«fr.llm ' ^—    ,ff.nm) + A_j2 *^ ‘ (^ ^— ^2), (4.10)

NSd ^ 4,j _/)*( + OC/^d ‘ b’ d ‘ ^cff.lim "4.1 /jd-    (4.11)

Sposób postępowania można przedstawić następująco:

a)    Z tablic odczytujemy wartość ten.um odpowiadającą danej klasie stall

b)    Z równania (4.10) obliczamy wartość A,₂, tzn. pole powierzchni stali ściskanej. Jeżeli wartość ta jest ujemna lub mniejsza niż A_ł2nl0 = Pmtn b d, to znaczy, że wymiary przekroju są zbyt duże (beton sam przenosi cale ściskanie). Należy je zmniejszyć, a gdy to nie jest możliwe, przyjąć konstrukcyjnie A_m2 = A_s2,_min> ale w dalszych obliczeniach podstawić A,₂ = 0 lub też obliczoną wartość.

c) Z równania (4.11) obliczamy wartość A_Ml. Tutaj również może czasami się zdarzyć, że A_Ml < 0. Sytuacja jest jednak nieco bardziej złożona. Wynik taki może oznaczać, że zbrojenie to jest niewykorzystane (er, < f_yd) lub że fałszywie założyliśmy przypadek DM. Aby potwierdzić lub wykluczyć pierwszą możliwość, należy spróbować zwymiarować przekrój zakładając, że mamy do czynienia z MM.

Układ równań odpowiadający przyjęciu założenia, że występuje mały mimośród, jest następujący:

k, = — 1, x_et{ = d — cały przekrój jest ściskany, (4.12) ^Nsd(^eu,t+h/2-Oi) = af_cdbd(d-0,5d)+A,₂f_ya(d-a₂).    (4.13)

Nsd = "4j2 fyd + A_tl fyd + af^b-d.    (4.14)

Sposób postępowania jest w pełni analogiczny do opisanego przy analizie przypadku DM. Również teraz, gdy okaże się, że A_a2 < A_{j2 mln}, to oznacza, że pole przekroju betonowego jest zbyt duże. Natomiast jeżeli po raz kolejny otrzymamy A,j < 0, to wiemy już, że nie popełniliśmy błędu przy przyjmowaniu założenia (duży czy mały mimośród), lecz otrzymujemy informację, że przy tych wymiarach przekroju i mimośrodzie działania siły nie ma możliwości takiego zaprojektowania przekroju, aby stal A,_x była wykorzystana. Ilustruje to rysunek 4.8.

a)    b)    c)

Rys. 4.8 Zakresy strefy ściskanej a) - rzeczywisty, b) - założony dla DM. cl B załnżnmi H MM