DSC00302

Itez-nyeh grup i warstw. Profesjonalizacja przestępcza jako szczytowy wyraz tej podkultury jest trwałym sposobem funkcjonowania grup nią objętych, a $yi\dykąty czy gangi stanowią tu rozwiniętą formę organizacyjną.

i\£ ^Podkultura konfliktu występuje szczególnie silnie w społecznościach zdezintegrowanych, Jest to z rotuily tvn podkultury¹ nastawiony na akty

t; . I . j. - it -— i ■ r*' ¹    1    ‘ '•    ■    -    ' '    ‘    ■ i . ■ i ' ¹    *

wandalizmu, chuligaństwa, występujący wśród młodzieży nieprzystosowanej,

Ozy też znąjdiuącej się we względnie trwalej sytuacji konfliktu z otaczającą

amiktuj^    —

^^pPodkultura ucieczki obejmuje osoby „podwójnie przegrane”, którym nie powiodła się adaptacja ani do systemu legalnego, ani do podkultury przestępczej (na skutek braku zdolności, sprytu, odwagi itp.). Podkultura ta obejmuje różnorodne grupy dewiantów, w tym środowiska narkomanów i alkoholików,

Przedstawiona typologia, oparta na teorii „zróżnicowanych możliwości” wydaje się trafnie porządkować rozliczne przejawy podkultur i jako koncepcja teoretyczna jest przydatna do analizy tego zjawiska (pomijając specyficzne uwarunkowania amerykańskie).

Jej niedostatki związane z objaśnieniem motywacji uczestnictwa w grupach podkulturowych poszczególnych jednostek uzupełnili G. Sykes i D. Matza,

M Kweepcja O- §ykm;i i D- Mmm autorzy ci stwierdzają, źe zachowania dewiacyjne^ poprzedza zawsze swoisty proces ^|onalizacji, który usprawiedliwia zachowanie sprzeczne z prawem czy dominującymi w spolecz^tyyTelmrmamn „neutralizuj^** ewentualne poczucie winy. Nie jest ^vbuwl5FiaOż przestępca, chociażby należący do kręgu podkulturowego, nie odróżnia dobra i zła, że obce jest mu poczucie winy,

/ Techniki neutrallzacyjne przybierać mogą następujące formy;

.....    —f---~    '    *    ......“