535 [1024x768]

546

KOI.Ol DY

zatem

Spadek potencjału w podwójnej warstwie elektrycznej, rozumianej jako płasko-równoległy kondensator, nazwał Hcbnholtz potencjałem elektrokine-tycznym i oznaczył przez £:

(7.61)

Potencjał    4tt ad

TLEKTROKl-    C = -;

NETYCZNY__^g

Teorię podwójnej warstwy elektrycznej zmodyfikowali Gouy i Chapman, którzy oprócz adsorpcyjnej warstwy podwójnej Helmholtza, przyjęli jeszcze istnienie składowej dyfuzyjnej.

Obecnie przyjmuje się budowę warstwy podwójnej zaproponowaną przez Stf.rna, która zawierając podstawowe elementy teorii Helmholtza, Gouya i Chapmana, uwzględnia także zaobserwowany później wpływ elektrolitów na wartość potencjału.

Według Sterna, podwójna warstwa elektryczna składa się z dwóch części (rys. 7.14). Pierwsza, przylegająca do fazy stałej, zbudowana jest z warstwy

Hclmholtz    Stern

Rys. 7.14. Budowa podwójnej warstwy elektrycznej według Helmholtza i Sterna. W dolnej części przedstawiono zmianę potencjału w zależności od odległości