DSC00689 (2)

REGULACJA RZEK ZA POMOCĄ OPASEK 1 PROGÓW

^Regulacja małych rzek górskich, stanowiących przejście między potokiem a rzeką górską, ze względu na swoisty charakter należy do bardzo trudnych przedsięwzięć regulacyjnych.

. ^s^^a unoszenia przy wysokich stanach wody, krzyżowanie się linii nurtów przy różnych stanach powoduje, żc wszystkie budowle regulacyjne są silnie atakowane prz.cz wodę.

Najbardziej skutecznym systemem regulacji okazało się zabezpieczenie dna za pomocą progów, a brzegów za pomocą opasek. System regulacji złożony i tych budowli wodnych nosi nazwę korekcji progowej. Progiem nazywamy budowlę wodną prostej konstrukcji, wbudowaną prostopadle do biegu rzeki w dno koryta, przy czym górna część tej konstrukcji wystaje ponad dno dolnego odcinka koryta. Nadaje to schodkową linię dna koryta w przekroju podłużnym. Często stosowane są także progi całkowicie wbudowane w dno. Zastosowanie obu typów progów ma na celu stabilizację dna przez zmniejszenie spadku, prędkości przepływu i siły poruszającej. Progi wzdłuż linii regulacyjnej ujmuje opaska.

Opaską nazywamy tamę, opierającą się bezpośrednio o brzeg.

Najbardziej trwałe okazały się progi o wysokości 20 cm . Korekcję progową stosuje się tylko na spadkach mniejszych od 20 %o. Przy większych spadkach ulega ona zniszczeniu.

REGULACJA RZEK SYSTEMEM MIESZANYM (KOMBINOWANYM)

Regulacja rzek tym systemem polega na zastosowaniu na jednym odcinku rzeki kilku typów budowli regulacyjnych, jak np. ostróg, kierownic, opasek. Najczęściej w systemie mieszanym stosąje się kombinację kierownic i ostróg Tamy podłużne wykonąje się wzdłuż linii regulacyjnej przy brzegach wklęsłych, a ostrogi - przy brzegach wypukłych. Taki układ daje możliwość zmiany szerokości trasy w razie błędnego jej obliczenia.