DSC00708

ZESPOŁY KOMOREK W ORGANIZMIE WIELOKOMÓRKOWYM

28. Receptory komórkowe

Wprowadzenie • Receptor błonowy jako składnik układu transdukcji • Rozpoznanie informacji • Budowa chemiczna i właściwości cząsteczek sygnałowych • Budowa i właściwości receptorów błonowych • Sposób łączenia się ligania z receptorem » Białka G i ich rola w systemie transdukcji trójskładnikowej • Budowa i właściwości cyklazy adenyłanowej • Fosfodiesterazy cyklicznych nukleotydów • Kinazy białkowe zależne od cAMP oraz fosfatazy fosfoprotcinowe • Cykliczny guanozynomonofosforan (cGMP). cyklaza guanylanowa oraz cGMP-zależne kinazy białkowe • Jony Ca²* jako drugi informator • Regulacja stężenia Ca²* w komórce * Białka wiążące jony Ca²* o działaniu regulatorowym * Kalmodulina • Fosfolipaza C jako efektor w systemie transdukcji. Diacyloglicerol i inozytołofl.4^)rnfosfofan jako wtórne informatory • Kinaza białkowa C • Jednoskładnikowy system transdukcji. Zależna od receptora tyrozynom kinaza białkowa • Receptory wewnątrzkomórkowe • Działanie hormonów steroidowych na komórkę • Działanie hormonów tarczycy na komórki docelowe

Wprowadzenie

Jedną z podstawowych funkcji komórek, warunkujących ich istnienie, jest stale reagowanie na zmiany zachodzące w ich otoczeniu. Komórka może rozpoznawać zmiany fizyczne i chemiczne występujące w jej otoczeniu oraz odpowiadać na nie w sposób sobie właściwy.

Szczególne znaczenie dla życia komórek ma skład chemiczny ich otoczenia. Już w organizmach jednokomórkowych powstały odpowiednie systemy, które były odpowiedzialne za ich reakcje na zmiany stężenia określonych substancji w środowisku. Substancje te zatem, spełniał) rolę sygnalizacyjną (informacyjną) względem komórek i na drodze pośredniej wpływały na ich czynność. U organizmów wielokomórkowych powstałych w dalszych etapach ewolucji, stało sic możliwym, aby substancje o cechach sygnalizacyjnych wydzielane w małych ilościach przez jedne komórki mogły docierać w dostatecznym stężeniu do drugich i wywoływać w nich okreflo-ne reakcje biologiczne. W konsekwencji powstał układ dokrewny. w którym zdolność komórek do reagowania na wydzielane do środowiska i transportowane z krwią hormony została wykorzystana do ich wzajemnego oddziaływania na siebie.