DSC00193 (2)

1)    w jakich domenach (polach działania) przedsiębiorstwo chce występować,

2)    jak w tych domenach przedsiębiorstwo zamierza wygrać konkurencję

z innymi przedsiębiorstwami.

Problem wyboru dziedzin działalności-ergo podjęcie decyzji przez naczelne kierownictwo firmy, które dziedziny rozwijać i inwestować w nie, a które ograniczać, a nawet wycofywać się z nich—występuje w przedsiębiorstwach charakteryzujących się szerokim zasięgiem rodzajów działalności, jak to ma miejsce w przedsiębiorstwach wielobranżowych, w konglomeratach, w przedsiębiorstwach międzynarodowych działających na wielu rynkach. Dla ułatwienia decyzji w afaerte

tych bardzo trudnych problemów wypracowano, zwłaszcza w USA, kilka metod oceny atrakcyjności, jaką dla firmy prezentują poszczególne branże. Metody te określa się jako metody portfelowe („portfolio management”) .

Poza syntetyczną strategią dla całej firmy, potrzebne są jeszcze bardziej szczegółowe strategie dla różnych rodzajów (obszarów) działalności przedsiębiorstwa wielobranżowego (konglomeratu), nazywanych dziedzinami działalności (aktywności) strategicznej²⁸. Te strategie nazywa się strategiami rodzajów działalności, strategiami branżowymi, „business strategy”. Strategie rodzajów działalności przygotowują te autonomiczne piony organizacyjne przedsiębiorstwa („division", zakłady o dużym zakresie samodzielności), które uznaje się za strategiczne jednostki biznesu („strategie business unit - SBU^{1 2})^a.

W każdym przedsiębiorstwie, poza strategią generalną, występują strategie funkcjonalne („functional area strategiesTub „functional straicgies’)] Można nawet mówić o wiązce tych strategii: strategia marketingowa, finansowa, techniczna, produkcyjna, personalna, badawczo-rozwojowa i inne Opracowują je odpowiednie komórki (działy) funkcjonalne, jak dział finansowy, marketingowy itd.

Niektórzy⁸⁰ kwestionują zasadność posługiwania się pojęciem strategii funkcjonalnej, gdyż strategia dotyczy całego przedsiębiorstwa i że zamiast o strategiach funkcjonalnych lepiej byłoby mówić o funkcjach strategicznych lub strategicznych programach funkcjonalnych. Wydaje się, że różnica poglądów jest tu raczej pozorna i leży w warstwie werbalnej. Jest faktem, że

1

I Metody portfelowe omawiane są w kilku publikacjach w języku polskim: G- Głesszewską M. Romanowska, ofi.cfL, s. 1721 następne. B. Glłriżki, B. R. Kuc. P. Szczepankowski, H s. 140-145, Z. Pierścionek, ofi.cit., rozdział 7.

*    M. Marchesnay. op.aL, %. 46, 114.

" Zob. a Gliński, a R. Kuc. P. Szczepankowski. ofidL. s. 92.

2

   H. Scrtnmann, G. Schreyógg. op.cii., s. 85.