DSC01287 (6)

Problem amputowanego.

Amputacja jest zabiegiem bardzo okaleczającym ciało, zaburzającym jego I jednocześnie zabiegiem w większości przypadków ratującym życie . W nowoczesnym ujęciu, problem amputacji łączy się nierozerwalnie z problemem rehabilitacji amputowanego. Akt odjęcia kończyny stanowi tylko pierwszy punkt; punkt wyjścia w całym problemie rehabilitacji amputowanego. Chirurg odejmując kończynę kierować się musi nie tylko czysto lekarskimi względami (stan ogólny chorego, stan kończyny, rodzaj i rozległość zmian chorobowych), lecz w równym stopniu wymogami przyszłego zaprotezowania i rehabilitacji chorego. Musi więc tak anputować aby wytworzyć kikut możliwie najlepszy w określonych warunkach i okolicznościach .Następnym punktem jest właściwe przygotowanie całego ustroju oraz kikuta do zaprotezowania drogą odpowiedniej opieki pooperacyjnej i ćwiczeń . Zaopatrzenie amputowanego w odpowiednią protezę stanowi trzeci zasadniczy punkt rehabilitacji amputowanego. Ostatnie lata przyniosły olbrzymi postęp w dziedzinie protezowania. Jednak nawet najlepsza proteza może się okazać całkowicie bezużyteczna, jeśli w następstwie nie odpowiedniej amputacji i braku przygotowania kikut jest wadliwy. Stąd doniosłe znaczenie dwóch pierwszych punktów. Uwidacznia się przy tym ścisła współzależność aspektów lekarskich i technicznych amputacji i protezowania. Po zaopatrzeniu w protezę konieczne jest wyuczenie chorego posługiwania się nią., Zaniedbanie tego punktu obniża lub całkowicie niweczy efekt protezowania, a zatem powodzenie fizycznej rehabilitacji amputowanego Rehabilitacja psychologiczna jes^ równie ważna jak fizyczna.