Amputacje u dzieci przedstawiają wiele odrębności, związanych ze zjawiskiem wzrostu. Proces wzrostu powoduje wystąpienie określonych zmian w obrębie samego kikuta oraz pozostałego układu ruchowego. Kikut poamputacyjny rośnie wolniej niż analogiczny odcinek zdrowe] kończyny. W konsekwencji następuje stopniowe względne skracanie się kikuta. Jest to następstwem zmienionej czynności zachowanej części kończyny, braku, obciążenia osiowego (w kikutach kończyny dolnej) oraz odjęcia jednej z nasad kikuta . Drugim zjawiskiem występującym w kkutach j dziecięcych jest nierównomierny wzrost kości i części miękkich . Części miękkie nie podążają za wzrostem kości, wskutek czego koniec kości kikuta coraz bardziej wystarcza z części miękkich .Obserwuje się to przede wszystkim w kikutach goleni i ramienia . Nie wszystkie nasady kończyn rosną jednakowo szybko. Najszybsze tempo wzrostu w kończynie dolnej maja nasady koto kolana . w kończynie górnej dalsze nasady przedramienia i bliższa ramienia, zachowanie bar-dzo aktywnych nasad w kłucie goleni i ramienia tłumaczy' szczególnie częste wyrastanie kości z części miękkich w tych właśnie kikutach . W kikucie goleni strzafca rośnie szybciej niż kość piszczelowa. I Wytłumaczeniem tego może być fakt, że dla utrzymania normalnego tempa wzrostu kości piszczelowej konieczne jest fizjologiczne osiowe obciążanie. Strzałka rośnie natomiast normalnie, nie będąc nawet w warunkach fizjologicznych obciążona. Brak obciążenia, hamujący wzrost piszczelowej, nie hamuje wzrostu strzałki. Duże spowolnienie wzrostu części miękkich może być spowodowane brakiem przyszycia ścięgien lub mięśni do końca kikuta Kostnego. Wytwarzanie kiku-tów nienośnych “wiszących" i stale ściąganie skóry ku górze w protezach niewątpliwie! upośledza wzrost powłok skórnych na szczycie kikuta . zmiany wtórne w zachowanym po amputacji aparacie ruchu dotyczą przede wszystkim proksymalnych części amputowanej kończyny. W kończynie dolnej zwiększa się znacznie kąt miedzy szyjką a trzonem k. udowej (powstaje biodro koślawe) oraz występuje znaczny niedorozwój potowy miednicy i jej skręcenie do przodu po stronie amputowanej. Po amputacji uda zwiększa się ponadto lordoza lędźwiowa. Wszystko to jeśli następstwem przede wszystkim braku osiowego obciążania kikuta. Po odjęciach w obrębie kończyny górnej, zwłaszcza przy braku wczesnego zaopatrzenia dziecka w czynną protezę, powstaje znaczny niedorozwój obręczy kończyny górnej oraz połowy klatki piersiowej po stronie amputacji. Ponadto rozwija się skolioza górnego odcinka piersiowego w stronę żarową na szczęście niedużego stopnia.