DSC01607

w

Szkoła narratologii francuskiej (Barthes, Todorov, Greimas)

Stworzyła nowe odmiany, teorii struktur językoznawczych. Model miał służyć do badania ogólnych właściwości umysłu. Chcieli odkryć ukrytą gramatykę literatury. Wytwarzanie fabuł -> odkrycie gramatyki uniwersalnej. Tekst zawsze daje się wpisać w jakąś konwencję. Opowiadanie — zdanie (w strukturze fabuły można odnaleźć elementy odpowiadające podmiotowi i orzeczeniu). Wyodrębnianie jednostek największych. Narratolodzy traktują tekst którego gramatykę można opisać na wzór zdania. Opowiadanie uznano za kombinację . Postaci podporządkowane są funkcji.

AKT ANT- bohater, rola postaci nierozerwalnie związana ze swoim zadaniem. Wzorem stał się model lingwistyczny.

Analizuję jednostek zaczyna się od planu tekstu, od jednostek zwanych SEMAMI-NAJMNIEJSZA JEDNOSTKA. Połączenia semów nazywamy KLASSEMAMI. Wśród kalssemów wyróżnia się różne typy( aktanci).

Strukturalna analiza opowiadań:MODEL BADAŃ:

-    model lingwistyczny zasada homologii (odpowiedniości)

-    semantyczny opis wypowiedzi (wg Greimasa) -> semy = kategorie podstawowe (np. dobro, zło)

Plan wyrażania:

-    aktanty-łączą się w syntagmy

-    predykatywy - działanie

Polscy językoznawcy:

Są oni zdania, że każda wypowiedź opiera się na relacji nadawczo-odbiorczej (jest sytuacją komunikacyjną). Relacje między dziełem literackim a wpisanym w tekst odbiorcą wirtualnym (idealnym) - horyzont oczekiwań. Koncepcja podmiotu czynności twórczych. Precyzyjnie wyodrębnili różne poziomy odbiorcze tekstów literackich

Podsumowanie:

-    autonomia (od etyki, polityki)

-    obiektywność (niesubiektywne, niezależne od kontekstu)

-    uniwersalność (ponadhistoryczność)

-    całościowość

-    neutralność języka (metajęzyk)