Uzasadnij, że "Tango" Stanisława Mrożka jest parodią dramatu rodzinnego.

Stanisław Mrożek prezentuje w swoim dramacie groteskową wizję świata, pełną
błazenady, wyolbrzymienia, form karykaturalnych. Wydarzenia, które prezentuje
utwór, składają się na obraz, dzięki któremu "Tango" możemy uznać za
tragikomedię. Była sobie rodzina. Najstarsi: Eugeniusz i Eugenia, rodzice:
Stomil i Eleonora, ich syn Artur i jego narzeczona Ala (zresztą kuzynka).
Rodzina nieco dziwna: dziadkowie udają nastolatków, rodzice protestują przeciw
jakimkolwiek konwencjom: stroju, zachowania, moralności - po prostu zachowują
się jak "anty-rodzice". W całym tym bałaganie Artur - pragnie uporządkowania
świata. Buntuje się przeciwko nowatorskim pomysłom rodziców, nie może znieść
ich "młodzieńczości" i braku zasad. Artur pragnie ładu, odwołuje się do
tradycji starych form, chce urządzić sobie mieszczański ślub, nosi elegancki
garnitur i przestrzega konwenansów. Mamy więc także typowy konflikt pokoleń:
syn przeciw rodzicom, tyle, że zupełnie odwrócony, bo rodzice reprezentują
"szaleńcze nowości" a syn tradycję i uporządkowanie. Na scenę wkracza Edek -
typ prymitywny, z innej klasy społecznej (ni chłop, ni proletariusz), kochanek
matki. Artur ze swoim intelektualnym podejściem do życia nie może nic
zdziałać.
Po śmierci babci orientuje się, że dokona czegokolwiek tylko za pomocą siły.
Chce wykorzystać bezmyślnego Edka, lecz okazuje się, że Ala zdradziła go z
Edkiem, a więc bohater pragnie zabić rywala. Niestety - Artur ginie, władza
przypada tępemu Edkowi, który nad trupem bohatera odtańcowuje zwycięskie tango
z Eugeniuszem.
Tragikomiczne "Tango" ze swoją groteskową wizją świata przedstawia obraz
rewolucji. Jeśli konflikt rodzinny starzy - młodzi zastąpimy prawidłowością
historyczną a rodzinę uznamy za społeczeństwo, ujrzymy walkę o władzę,
porewolucyjny chaos (pewnego zwycięstwa - "rewolucji" dokonali już przecież
Stomil i Eleonora). "Tango" jest o rewolucji (protest rodziców przeciw
konwencjom dziadków i zwycięstwo). Rewolucja pociąga za sobą kontrrewolucję -
pragnienie ładu Artura, próbę zamachu stanu przez wprowadzenie dawnych
wartości. Zwycięża zaś siła - totalitarny, bezmyślny, Edek. I jest to świetnym
zobrazowaniem rewolucji społeczno-politycznych tego świata.
O rewolucji obyczajowo-artystycznej. Na temat rewolucji społecznej nakłada się
wymiar obyczajowo-artystyczny. Tam rodzinę zrównaliśmy ze społeczeństwem, tu
nazwijmy sztukę - rewolucją. Formy, konwencje upadają - ich przeciwieństwo
staje się znów formą do obalenia. Już samo odwrócenie ról w układzie rodzinnym
jest parodią sztuki opartej o schemat rodziny i konfliktu pokoleń, jest też
parodią awangardy w sztuce, bo awangardę reprezentują tu rodzice Artura.
Zwycięża Edek - i jego tępota, a zatem zwycięży też tania, masowa sztuka
(symbolem jej jest tu popularne tango). O kryzysie i upadku wartości - cały
proces przemian: najpierw bunt rodziców, potem kontra Artura przeciw rodzicom a
wreszcie zwycięstwo Edka - to obraz rewolucji, która doprowadza do upadku
wartości duchowych i do zwycięstwa siły prymitywnej, władzy materialnej. Artur
poszukuje wartości - idei, która jeszcze się nie zużyła. Nie znajduje jej.
Okazuje się zresztą, że i w jego przypadku idea podporządkowania była dużo
mniejszą niż zwykła ludzka zazdrość i miłość, która spowodowała chęć zabicia
Edka. Finał dramatu i w tym sensie - rozpatrywania kryzysu wartości - jest
pesymistyczny - zwyciężyły bezmyślność i siła, kryzys wartości jeszcze się
powiększył.