DSC02817 (5)

Podczas granulacji najbliżej dna talerza będą znajdowały się cząstki najdrobniejsze, a na nich cząstki największe. Wskutek obrotów talerza rosnący podczas granulacji aglomerat przebywa drogę w postaci spirali, oddalając się od powierzchni talerza i przybliżając się jego krawędzi (pobocznicy). Takie klasyfikujące działanie granulatom talerzowego, pozwala otrzymać granulaty o określonej i jednakowej wielkości, które wypadają poza krawędź pobocznicy do leja odbiorczego gotowego granulatu.

Granulator bębnowy (rys. 2) jest cylindrem obracającym się z określoną prędkością wokół własnej osi, pochylonym pod kątem w kierunku wylotu. Materiał w postaci proszku doprowadza się do obracającego się bębna i wewnątrz zwilża odpowiednią ilością cieczy. Podczas procesu materiał ulega segregacji, w wyniku której najdrobniejsze cząstki przemieszczają się na dno bębna, natomiast największe przemieszczają się blisko powierzchni warstwy granulowanego materiału. Rozpryskiwana ciecz zwilża powierzchnię największych cząstek (aglomeratów), co powoduje przyczepianie się do ich powierzchni drobnych cząstek materiału. Proces granulacji często przebiega w sposób ciągły z zawrotem podziania (granulatu o wielkości mniejszej od wielkości oczka sita umieszczooego pod wylotem granulatom) I podawaniem go ponownie do granulalora wraz z materiałem surowym.