9429
2201

106 N. CYBULSKI

ziomów cieczy w manometrze będą dawały jasny obraz, podczas gdy z części górnej bc, będą się zbierały gdzieś poza szparą z części dolnej ab — przed szparą. W takim razie różnica między poziomami cieczy w manometrze nietylko zostanie określona 2-ma ja-snemi liniami, lecz i ciemniejszem zabarwieniem na całej przestrzeni między niemi wskutek energiczniejszego działania światła. Atoli załamanie promieni w części dc stosunkowo mało się różni od załamania ich na przestrzeni ad. W celu więc uwydatnienia różnicy większej, płyn w ramieniu manometru, którego poziom stale ma być niższy, możemy zabarwić karminem lub innym barwikiem tak intenzywnie, ażeby na tej przestrzeni światło możliwie słabo działało na papier bromożelatynowy i w takim razie otrzymamy wyraźne działanie światła tylko na przestrzeni dc.

Samo się przez się rozumie, że zależnie od szybkości posuwania się papieru, działanie światła może być dłuższe lub krótsze i że skutkiem tego z jednej strony oświetlenie szpary musi być dość silne, a z drugiej, szczególnie przy znacznej szybkości, papier musi bvć bardzo czuły.

Tylko co opisany przyrząd do badań szybkości ruchu krwi ma tę jeszcze zaletę, że jednocześnie może służyć także do zapisywania ciśnienia krwi, tętna i oddychania. W tym celu wystarczy odpowiednie przyrządy ustawić przed szparą, tak, ażeby ruch piórka manometru rtęciowego lub innych przyrządów rzucał cień na szparę, który oczywiście występuje w odpowiedniem miejscu na papierze jako jasna linia, a więc jako krzywa ciśnienia, oddychania i t. d.

Średnia szybkość ruchu krwi w tętnicach oraz zmiany szybkości podczas jednego okresu czynności serca.

Średnia szybkość w carotis lub femoralis, oznaczona dawniejszymi przyrządami Volkmanna lub Ludwiga, przedstawiała bardzo znaczne wahania. Tak Volkmann dla tętnicy szyjnej psa podaje liczby 226 i 96 mm. na sekundę, Ludwig 733 i 399 mm. na sekundę, u królika zaś 243 i 52 mm. Daleko stalsze wyniki daje fotohemotachometr, który wprawdzie podobnie jak przyrząd Vierordta iChauveau nie pozwala oznaczyć średniej szybkości, lecz natomiast pozwala ją określić w każdym danym momencie podczas jednego okresu czynności serca, t. j. podczas skurczu, bezpośrednio po nim, podczas rozkurczu i w okresach przejściowych.

Yierordt za pomocą swego przyrządu podaje, że w tętnicy