9429
2601

no N. CYBULSKI

tętniczych do żył, występuje powoli obniżenie ciśnienia w tętnicach; to obniżenie pociąga za sobą zmniejszenie szybkości. Lecz, ponieważ podczas powstawania fali dykrotycznej wskutek zamknięcia zastawek i ich sprężystości, ciśnienie krwi ponownie się wzmaga, wzmożenie to zaraz odbija się także na szybkości w postaci nowego przyspieszenia. Oczywiście, że to przyspieszenie może daleko wcześniej objawić się w tętnicy szyjnej, aniżeli w udowej; tym sposobem zaledwie rozpoczynające się opadanie szybkości w tętnicy szyjnej nietylko może być powstrzymane, lecz nawet szybkość może się zwiększyć z powodu, że podczas tego okresu różnica między ciśnieniem w miejscu blizkiem serca i dalszych rozgałęzieniach tej samej tętnicy, staje się większą, aniżeli podczas samego skurczu serca. W tętnicy zaś udowej, z powodu znacznego oddalenia jej od serca, opadanie dykrotyczne jest tak znaczne, że nowe przyspieszenie podczas fali dykrotycznej dodatniej może je zrównoważyć tylko częściowo i wskutek tego samo przyspieszenie dykrotyczne jest stale niższe od przyspieszenia skurczowego.

Porównywanie szybkości w tętnicy udowej i szyjnej u jednego i tego samego zwierzęcia w możliwie prawidłowych warunkach, n. p. u zwierzęcia niezwiązanego. wykazuje, że wbrew temu co twierdzi Vierordt, szybkość w tętnicy udowej jest stale nieco większa aniżeli w szyjnej i że takie zabiegi, jak przywiązanie zwierzęcia i umocowanie na desce, szybkość wogóle zmniejszają (co najmniej o 10°/₀) tak w tętnicy udowej, jakoteż szyjnej.

Jednocześne oznaczanie ciśnienia oraz notowanie okresów wdechu i wydechu wykazują, że szybkość ruchu krwi wśród jednostajnych innych warunków, zależy od ciśnienia krwi i wskutek tego przedstawia podobne zmiany jak i samo ciśnienie, zależne od okresów wdechu i wydechu (patrz ryc. 55). Największa szybkość, równie jak i najwyższe ciśnienie obserwujemy w końcu wydechu i odwrotnie: najniższą szybkość i najniższe ciśnienie w końcu wdechu.

Szybkość W żyłach. Szybkość w żyłach możemy oznaczyć temi samemi metodami, które podaliśmy wyżej dla tętnic.

Volkmann za pomocą swojej metody określił, że szybkość w żyle szyjnej psa wynosi 225 mm. Biorąc pod uwagę, że oznaczenie średnicy żył jest prawie niemożliwe ze względu na ich rozciągliwość, przy badaniu fotohemotachoinetrem ograniczyliśmy się tylko do porównania ilości krwi, przepływającej przez odpowiednie tętnice i żyły; podobnie jak u Yierordta u psa, ważącego 20 kg.,