Uczciwek179

ploatacja m.in. ze względu na stosowanie rtęci jako cieczy manome-trycznej.

Manometry o sprężynie rurkowej (Bourdona) są najczęściej stosowanymi manometrami. Produkowane są w różnych zakresach, ze wskaźnikami o średnicach od 40 4- 250 mm i zakresach od 0 4 16 MPa. Używa się ich do pomiarów nad- i podciśnień gazów, par i cieczy nie powodujących korozji elementów sprężystych. Manometry te mogą być wyposażone w urządzenia stykowe - wtedy minimalny zakres pomiarowy wynosi od 0 4 0,25 MPa, w nadajniki po-tencjometryczne służące do zdalnego przekazywania sygnału pomiarowego - wtedy minimalny zakres wynosi od 0 4 0,16 MPa, w nadajniki indukcyjne - wtedy minimalny zakres wynosi od 0 4 0,1 MPa. W eksploatacji znajdują się także manometry rurkowe - profilowe, tablicowe, wskazujące lub wskazująco-rejestrujące. Pewną odmianą tej grupy manometrów są rurkowe manometry różnicy ciśnień gazów, powietrza i cieczy, mogące służyć do pomiarów natężenia przepływu.

Zalety: prosta budowa, niezawodność podczas użytkowania, uniwersalność zastosowań, szeroki zakres pomiarowy, wygodny i łatwy odczyt, odporność na wstrząsy i drgania, duża dokładność (1 4 1,5%), wytrzymałość na skokowe zmiany ciśnienia, możliwość oddalenia do 60 m od miejsca pomiaru. Wady: korozja w przypadku mediów agresywnych.

Manometry przeponowe (membranowe) są używane jako manometry, wakumetry i manowakumetry. Zasadniczym elementem jest przepona wykonana ze sprężystego materiału. Jej ugięcie stanowi miarę działającego ciśnienia. Manometry te są stosowane najczęściej w przypadku niskich zakresów pomiarowych, bądź przy pomiarze mediów powodujących korozję - rurki Bourdona. Wszystkie manometry przeponowe mogą być wyposażone w urządzenia stykowe lub nadajniki potencjometryczne do zdalnego przekazywania wyników pomiarów. Zalety: możliwość pomiaru niskich ciśnień łącznie z przekazaniem zdalnym lub sygnalizacją, bardzo duża odporność na przeciążenie (nawet 10-krotne), możliwość pomiaru ciśnień cieczy żrących i gęstych. Wady: mniejsza dokładność niż manometrów z rurką Bourdona, niemożność stosowania manometrów o przeponach z pokryciami do pomiaru podciśnień.

10.4.    Przyrządy do pomiaru poziomu cieczy

Pomiar poziomu cieczy wykonujemy przyrządami zwanymi po-ziomomierzami. Ze wzglądu na budową i działanie rozróżniamy następujące poziomomierze:

Poziomomierze pływakowe do pomiaru ciągłego, które stanowią najczęściej wyposażenie zbiorników do miejscowych wskazań poziomu cieczy.

Zalety: prosta budowa, duża niezawodność pracy, nieograniczone zakresy. Wady: indywidualne konstrukcje uzależnione od rodzaju zbiornika i cieczy, kłopoty ze zdalnym przekazywaniem wyników pomiaru.

Poziomomierze nurnikowe (wyporowe) służą do pomiaru poziomu cieczy w zbiornikach o maksymalnej wysokości zbiornika 5000 mm. Są one przystosowane do zdalnych pomiarów z przeniesieniem indukcyjnym lub pneumatycznym.

Zalety: brak części ruchomych, możliwość zabudowania na zewnątrz lub wewnątrz zbiornika. Wady: konieczność zasilania elektrycznego lub pneumatycznego, wrażliwość na drgania i wibracje, brak wskazań miejscowych.

Poziomowskazy elektroniczne są wykonywane jako pojemnościowe, indukcyjne i przewodnościowe. Wadą ich jest to, że nie mogą być stosowane do cieczy krystalizujących lub z zawiesinami osadzającymi się na sondzie. Najczęściej są stosowane do punktowego pomiaru poziomu lub sygnalizacji przekroczenia poziomu.

10.5.    Przyrządy do pomiaru objętości, przepływu

Do pomiaru objętości przepływu wody stosuje się wodomierze skrzydełkowe, śrubowe, turbinowe i inne przyrządy.

Wodomierze skrzydełkowe o średnicach do 40 mm należą do najbardziej rozpowszechnionych. Mogą być wykonywane jako su-chobieżne, w których liczydło z tarczą i wskazówkami znajduje się

333