DSC03301 (4)

„Od redakcji** - Sivaya Subramuniyaswami odpowiada I pytanie „Kim jestem?**:

Ryszi głoszą, że nie składamy się z ciała, umysłu czy emocji. Jesteśmy boskimi duszami w cudownej podróży. Po chodzimy od Boga, żyjemy w Bogu i dążymy do jedności z Bogiem. Naprawdę jesteśmy prawdą, której szukamy. Aum.

Jesteśmy nieśmiertelnymi duszami żyjącymi i wzrastającymi w wielkiej szkole ziemskiego doświadczenia, w której przeżyliśmy wiele wcieleń. Wedyjscy ryszi dodali nam odwagi, wyrażając tę prostą prawdę: „Bóg jest Życiem naszego życia**. Wielki mędrzec rozwinął dalej te słowa, mówiąc, iż jest tylko jedna rzecz, której nie może zrobić Bóg: Bóg nie może się od nas odseparować* Dzieje się tak, ponieważ Bóg jest naszym życiem. Bóg ożywia ptaki. Bóg ożywia ryby. Bóg ożywia zwierzęta.

Uświadomienie sobie obecności energii tego Życia we wszysfi* kich istnieniach oznacza uświadomienie sobie pełnej miłości ębec-ności Boga w nas. Jesteśmy nieśmiertelną świadomością i energią przepływającą przez wszechmiar rzeczy.

Uczniowie, którzy zdecydowali się przestrzegać nauk tego guru, mogą bezpośrednio kontaktować się z nim za pomocą poczty elektronicznej, zadając mu pytania dotyczą® duszy lub Jaźni. Mamy tu do czynienia z nową wersją dawnej, występującej w upaniszadach, idei człowieka poszukfl jącego, który pyta mędrca, czym jest prawda. Nim nawiąż* się między nimi bliższe więzi, guru musi dokonać inicjac* ucznia, lecz poszukujący może już teraz uzyskać wstępne odpowiedzi na pytania egzystencjalne i praktyczne, be* względu na dzielącą odległość, bez względu na kastę, narol dowość, płeć czy religię.

Aby lepiej zrozumieć hinduskie koncepcje Jaźni, dobrzfl jest powrócić do znacznie wcześniejszej opowieści o uczniu, który otrzymuje pouczenie od guru. Wyobraźmy sobij ucznia: młodego, dwudziestoletniego mężczyznę zwaJH

Śwetaketu i jego nauczyciela, którym jest nikt inny jak jego ojciec, Uddalaka Aruni. Śwetaketu studiował już Wedy i uważając się za uczonego, powrócił do domu ojca. Tymczasem ojciec odkrywa, że mimo lat studiów jego syn nie w pełni zrozumiał prawdziwą istotę rzeczywistości. Posługując się porównaniem z figą, Uddalaka pokazuje, jak ta sama istota istnieje we wszystkim: istota figi wyraża się w owocu, nasionach w nim zawartych oraz drzewie, które go rodzi. Rozwijając swą myśl, ojciec poucza następnie syna, posługując się tym razem przykładem soli:

' 1. „Wrzuć tę sól do wody i przyjdź do mnie jutro rano po naukę”, f(Uczynił tak. Rzekł do niego: „Przynieś mi tę sól, którą wczoraj ■wieczorem wrzuciłeś do wody”. On, zanurzywszy dłoń, nie zirafaźł jej, albowiem się roztopiła.

f 2. „Spróbuj wodę z tej strony. Jak smakuje?” „Jest słona”. „Spró^ buj wodę ze środka. Jak smakuje?” „Jest słona”. „Spróbuj wodę p tej strony. Jak smakuje?” „Jest słona”. „Wypłucz usta i przyjdź do ramie po naukę”. Uczynił tak: „Wciąż się dzieje to samo”. Rzekł do niego: „I tak oto, zaiste, nie postrzegasz bytu, miły, a on właśnie Itutaj jest.

3. Ten, który jest subtelny - jego naturę ma cały ten świat - jest prawdą, jest Jaźnią. Tym jesteś ty, o Śwetaketu”.

Upaniszady: Ćhandogja Upaniszada, 6.13.1-3 (tłum. Joanna Jurewicz)

„Tym jesteś ty” jest tłumaczeniem słynnego sanskrydrie-go zwrotu: tat wam asi. Wyraża ono przekonanie, że prawda, która leży u podstaw wszystkiego, oraz jej istota są zarazem tożsame z własną Jaźnią - atmanem (atman) Śwetaketu. Ta prawda czy też Jaźń są siłą witalną obecną zarówno w świecie, jak i ludziach. Uważa się, że owe trzy ważne słowa, tat wam asi, wyrażają zasadniczą prawdę na temat natury wszechrzeczy i posiadają moc doprowadzenia do samorealizacji. Poza upaniszadami powyższe słowa oraz inne ważne zwroty można znaleźć w późniejszym zbiorze aforyzmów, znanym jako Brahmasutra lub Widantasutra. Tekst