DSC03540 (3)

Surowiec

Szydła z poroża i kości

Ta b I i ca 7

Ryci

Nr pracowni i warstwa

poroże

kość

Wykonane przy użyciu

piły

Długość w cm

Nr inw.

1 1	11,1	2021/65
1 X	13,8	289/66
1 ^x	11.3	410/66
1	8,4	1027/66
X	1 10,5	1/67
—	12,3	232/67
1 —	13,8	bez nr
I —	4,3	2019/65*
—	7,5	2062/65
«—	6,7	2067/65
	11,2	2161/65
—	8,5	974/67
—	8.4	999/67
— ■	' —	996/67*
—		1057/67*
X	5,7	606/65*
X	11,0	1205/65
—	10,3	984/64
—•	11,7	1339/64
—	—	655/65*
—	10,7	1305/65
—	7.0	1338/65
X	13,8	181/65
X	2,6	224/65*
X	10,2	809/65
—	8,5	810/65
—	8,7	123/62
	2,2	242/62*
X	14,6	203/62
—	8,7	86/62
—	7,0	120/62
	10,0	401/62

29, a

7,b 7, a

7, d

'Fragmentarycznie zachowane.

W pracowni nr 2 w warstwie V znaleziono stożkowaty grocik⁵⁶ z poroża (nr inw. 247/62), zdobiony zygzakowatym pasmem opierającym się

Cetoeihgerdt von Hawelberg, „Ausgrabungen und Fundę”, t. II, 1957, str. 246 i n.; W. Hensel. Słowiańszczyzna wczesnośredniowieczna, op. cit., str. 273—274.

⁵⁸ Funkcja grocików została wyjaśniona przez E. Cnotliwego, Wczesnośredniowieczne przedmioty..., op. cit., str. 213—215.

Nr pracowni i warstwa	Surowiec		Wykonane przy użyciu		Wymiary w cm			Nr inw.	Rycina
	poroże	kość	noża	świdra	długość 1	szero- 1 kość |	średnica otworów
1/1V		x.	X		5,7	1,4 1	0.3 x 0,4	2059/65*
	—	X	X	—	3,9			2063/65*
1/lH	. —	X	X		4,8	0,9	0.2	1062/64*	7, *-/
	—	X	X	■ — ^;	8,7	1,0	0,3	1097/64
	—	X	' X	—'	mały ułamek			1114/64*
	—	X	X	—	7.7	1,1	0,4	1421/64
	—-	X	X	—	7,7	—	—	1457/64*
	—	X	X	—	5,6	0,7	0,35—0,45|	569/65
	1 —	X	X	—	6,1	—	—	1296/65*
	—	X	X	—	6,7	J§	—	1345/65*
i/n	X	—	X	X	12,0	0,8	0,25	187/65
	—	X	X	—	4,0	—	— •	278/64*
		X	X	—	7,1	1,1	—	495/64
	—	X	X	—	3,2	—	—	811/65*
2/V	—	X	X	—	5,4	|	—	212/62*	29,6
	—	X	X	—		mały ułamek		248/62*
	—	X	X	—	6,9	0,75	0,25	266/62
	— .	X	X	PI	3,9	0,7	0,20	319/62
	—	X	X .	—		mały ułamek		721/62	|
	. —	X	X	—■	4.4		1 -	69/62	* 1
	—	X	X	1 —		półwytwór		646/62	1

* Okazy fragmentarycznie zachowane.

o poziome żłobki (ryc. 24, h). Ma on 3,4 cm długości i 1,3 cm średnicy u podstawy. Wewnątrz ma lejkowaty otwór do umocowania na drzewcu (średnica 0,8 cm) a z boku małe otworki do wbicia gwoździa (średnica 0,19 i 0,22 cm). Oprócz tego w tej samej warstwie znalazł się półwytwór grocika (nr inw. 162/62) uszkodzonego przy otworze {ryc. 27, łc). Na Pomorzu zabytki tego rodzaju wystąpiły tylko w Wolinie w X—XII w.¹ a poza tym w Wielkopolsce i na Kujawach,² a sporadycznie także w Czechosłowacji.³

235

1

Na stanowisku 4 (por. przypis 56) oraz na stanowisku 3 i 5 (okazy znane nam z autopsji), przechowywane w zbiorach Pracowni Archeologicznej IHKM PAN w Wolinie.

2

⁶⁶ Por. Z. Rajewski, Gród staropolski na półwyspie jeziora biskupińskiego, op. cit., str. 87, tabl. LXIV; T. Wiślański, Badania w Poznaniu na posesji Ostrów Tumski 11 w roku 1948, „Poznań we wczesnym średniowieczu”, t. II, Wrocław—Warszawa 1960, str. 41, tabl. XV, 31 i inne.

3

⁵⁰ V. Hruby, op. cit., str. 126.